မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်း

906 148 1
                                    

Chapter 53

ဝိညာဉ်အဆီအနှစ်

လှုပ်ရှားနေသောယာဉ်ကြီးက နောက်ဆုံးတွင် စစ်ချွမ်းမြို့၏ ဘူတာရုံတွင် ရပ်တန့်သွားသည်။ စုန့်ယွီက ကြာမြင့်စွာထိုင်လာရသောကြောင့် ထုံကျဉ်နေသည့် ခြေထောက်ကို ဆန့်လိုက်သည်။ သူတို့က မြို့တော်မှ ဤနေရာသို့လာရန် ရှစ်နာရီကျော်ခန့် ရထားစီးလိုက်ရ၍ သူ မည်သို့လမ်းလျှောက်ရမည်ကိုပင် မေ့သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ဘူတာရုံထဲတွင် ဝင်ထွက်သွားလာနေသည့်လူများဖြင့် ပြည့်နေသည်။ အချို့သောလူသားများမှာ ခန္ဓာကိုယ်က အလွန်သွေးကွေးလှသော်လည်း သူတို့ကိုယ်ထက်ကြီးသည့် အိတ်များကို သယ်လာကြသည်။ သူတို့ကိုကြည့်ပြီး အိတ်ဖြင့် အဖိခံလိုက်ရပါက ပြားသွားနိုင်သည်ဟု စုန့်ယွီတွေးနေမိသည်။

ဘူတာရုံထဲမှ ထွက်လာသည့်အခါ ကလေးတစ်ယောက်က သူတို့ထံမှ ပိုက်ဆံလာတောင်းသည်။ ကျန်းခယ့် သတိမပေးနိုင်မီမှာပင် ဖူလီက ထိုကလေး၏လက်ထဲ ပိုက်ဆံများထည့်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

"ဖူကော..."

မကြာမီအချိန်မှာပင် သူတို့ကို ကလေးပေါင်းများစွာ ဝန်းရံသွားကြပြီး အားလုံးက ဖူလီ ပိုက်ဆံပေးမည်ကိုသာ စောင့်ဆိုင်းနေကြတော့သည်။

" မင်းတို့တွေ ကျောင်းမတက်ကြဘူးလား..."

ဖူလီက ပိုက်ဆံများ ထပ်ထုတ်မပေးတော့ပေ။

" မင်းတို့အရွယ်က ဒီတိုင်းပြည်ရဲ့ ကျောင်းမတက်အနေရစနစ်နဲ့ဆိုရင် အကုန်ကျောင်းတက်နေရမယ့်အရွယ်လေ... မင်းတို့မိဘတွေ ဘယ်သူလဲ ငါသူတို့ကို တိုင်ပေးမယ်..."

" ခွေးက ကြွက်ဖမ်းနေတာပဲ... ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်စမ်းပါ..."

လူနှစ်ယောက်က ထောင့်တစ်နေရာမှထွက်လာပြီး ဖူလီ့ကိုဆဲဆိုနေသည်။ သူတို့ အမြန်ရောက်လာပြီး သူဖုန်းစားကလေးများကို ဆွဲခေါ်ကာ လူအုပ်ထဲ ရောနှောပျောက်ကွယ်သွားသည်။

" ငါ့ရဲ့ဘော့စ်ကိုများ ခွေးလို့ခေါ်ရဲရတယ်လို့..."

စုန့်ယွီက အင်္ကျီလက်ကိုခေါက်တင်လိုက်ပြီး သူတို့ကို ပြဿနာသွားရှာရန် ပြင်နေသော်လည်း ဖူလီက သူ့ကိုဆွဲထားလိုက်သည်။

မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်းNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ