မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်း

1K 155 0
                                    

Chapter 11

မင်းဘယ်သူလဲ

ကျို့ချန်မှာ ဖူလီ၏ မေးခွန်းကြောင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပေသည်။ သူက အတန်ကြာသည်အထိ ပြောစရာမဲ့နေလေသည်။

"ကမ္ဘာကြီးက အရမ်းကြီးပြီး ဆန်းကြယ်လွန်းတယ်..."

ဖူလီ၏ နက်စွေးစွေးမျက်လုံးများထဲတွင် လျှို့ဝှက်ချက်အများအပြား ပုန်းကွယ်နေဟန် ရပေသည်။ ကျို့ချန်မှာ လမ်းဘေးတွင် ကားထိုးရပ်ကာ ဖူလီ၏ မျက်လုံးများထဲသို့ ငေးကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အတွက်မူ ၄င်းက အသူတစ်ရာ ချောက်နက်အတွင်းသို့ စိုက်ကြည့်နေရသည်ဟု ခံစားရသည်။

"မင်းမရှိဘူးလို့ထင်နေတဲ့ တစ်ချို့အရာတွေက တကယ်တော့ မင်းဘေးမှာ ပုန်းနေတာမျိုးပဲ..."

ဖူလီက ကျို့ချန်၏ နောက်ကျောကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းဘေးမှာ မမြင်နိုင်တဲ့ အရာတွေ ဘယ်လောက်များများပုန်းနေလဲဆိုတာ မင်းဘယ်တော့မှ သိမှာမဟုတ်ဘူး..."

အလွန် နှစ်လိုဖွယ်ဟန်ပန်ရှိလှသော တစ်စုံတစ်ဦးက ထိုသို့ ကြက်သီးထစေနိုင်သည့် အရာများပြောဆိုနေသည်။ ဖော်မပြတတ်သည့် ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် ကျို့ချန်က ဇက်ပင်ပုဝင်သွားရသည်။ သူ အနည်းငယ် ကျောချမ်းလာသည်ဟုပင် ခံစားရသည်။

"လူချောလေး... ငါတို့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်စကားလေးတွေပဲ ပြောလို့ရမလား... ငါက ရုပ်ဝတ္ထုသဘောကို ယုံကြည်တဲ့လူပါ..."

"ရုပ်ဝတ္ထုသဘောဆိုတာက ကောင်းပါတယ်... အဲ့တာက သိပ္ပံပညာ၊ နည်းပညာနဲ့ ဖြစ်တန်စွမ်းတွေရဲ့ တည်ဆောက်မှုတွေကို အထောက်အကူပေးတယ်လေ..."

ဖူလီက အကြည့်လွှဲကာ ခါးမတ်လိုက်သည်။

"သွားကြစို့..."

"ဘယ်သွားရမှာလဲ..."

"ငါ့ကို အိမ်ပြန်ပို့မယ်လို့ ပြောတယ်မလား..."

"အိုး..."

ကျို့ချန်က ခေါင်းညိတ်ကာ ဖူလီပြောခဲ့သည့်လမ်းမဆီသို့ နာနာခံခံပင် မောင်းလာခဲ့သည်။

ဖူလီနေထိုင်သော ဧရိယာမှာ အလွန်ဝေးလံလှပြီး ပတ်ဝန်းကျင်လည်း မကောင်းလှပေ။ အသွားလမ်းတွင် ကျို့ချန်၏ ကားမှာ ဘယ်ညာခါယမ်းနေသည်။ သူက မလှောင်ပြောင်ပဲ မနေနိုင်ပါချေ။

မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်းWhere stories live. Discover now