Chapter 49
တုန်ယင်နေသည့်လက်များဖြင့် သူ့အခန်းတံခါးကို ကျွီခနဲဖွင့်လိုက်သည်။ ဖူလီနှင့်ကျွမ်းချင်တို့ အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သူ ချက်ချင်းပင် သူတို့ရှေ့ကို ပြေးသွားသည်။
" လူကြီးမင်းဖူလီ ကျွန်တော် ခွန်းဖမ်ရဲ့အနံ့ကိုရတယ်... အဲဒါခွန်းဖမ်နော် အားးး..."
ဖူလီက သူ့ခေါင်းပြောင်ကြီးကို ထိလိုက်သည်။
" အင်း... မင်း ရတဲ့အနံ့က မမှားပါဘူး... သူက မင်းအခန်းရဲ့ အပေါ်ထပ်တည့်တည့်မှာ နေနေတာလေ..."
စူးစူးရဲရဲအော်သံက ရုတ်ချည်း ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ စုန့်ယွီက သူ့ပါးစပ်ကိုအုပ်ထားပြီး အကြည့်များ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်လာသည်။
" လူကြီးမင်း ကျွန်တော့်ကို နောက်နေတာလား..."
" မကြောက်ပါနဲ့ ငါလည်း သုံးလေးရက်လောက်ဆိုရင် ပြောင်းလာတော့မှာပါ... ငါက ခွန်းဖမ်ရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာနေမှာ..."
ကြောက်လန့်နေသောကြောင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖြူဆုတ်လာသည့် စုန့်ယွီကိုကြည့်ကာ ဖူလီက နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
" စိတ်မပူပါနဲ့ သူ မင်းကိုစားမှာလည်းမဟုတ်ဘူး..."
စုန့်ယွီ : ငါ့ကို နှစ်သိမ့်လိုက်တယ်လို့လည်း မခံစားရပါလား...
" မင်း ခွင့်တစ်ရက်ယူလိုက်လေ အိမ်ပြန်ပြီး ပစ္စည်းတွေသွားသိမ်း... သုံးရက်အတွင်းတော့ ပြောင်းလာနိုင်အောင်ကြိုးစားပါ... ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းတော့ နည်းနည်း အခက်တွေ့နိုင်တယ်..."
ကျွမ်းချင်က အပေါ်ထပ်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
" ငါတို့တွေက လူတွေကို ဝန်ဆောင်မှုပေးနေရတာပဲလေ..."
ဖူလီ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
" ဒါပေမဲ့ ငါငှားနေတဲ့ အိမ်ပိုင်ရှင်က စောစောပြောင်းသွားရင်တောင် ငွေပြန်အမ်းမှာမဟုတ်ဘူး နှမျောစရာကြီး..."
" မင်းက ပစ္စည်းတွေလျှောက်ပေးပစ်တာတော့ ရက်ရောနေပြီး အိမ်ငှားခနဲ့ဆိုင်လာရင်တော့ ရင်နာတတ်တယ်ပေ့ါလေ..."
YOU ARE READING
မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်း
General Fiction💥New BL Coming Soon Title- Don't Discriminate Against Species Description ဖူလီက လောကကြီးကို မမြင်တွေ့ဖူးသော ကျေးလက်ဒေသမှ မိစ္ဆာလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ မြို့သို့တက်လာပြီးသည့်အခါ သူ၏အကြီးမားဆုံးအိမ်မက်က အစိုးရဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာပြီး သမိုင်းမှတ်တမ...
