chapter 122

768 134 3
                                    

Chapter 122
Imperial MeowAugust 15, 2023
🐰Chapter 122🐉

ငါကြောက်တယ်



"ဘာလို့လဲ...."

ဘာလို့ ကိုယ့်ကလေးကို အလွယ်တကူ လက်လွတ်နိုင်ပြီးတော့ ပိုဆိုးတဲ့ လုပ်ရပ်တွေ လုပ်နိုင်တဲ့ လူတစ်ယောက် ရှိနေရတာလဲ... မျောက်ဝံဖြူကြီးပြောဖူးတာကတော့ လူသားတွေက ဉာဏ်ရည်အရှိဆုံး သတ္တဝါတွေတဲ့... သူတို့က ကိုယ်ပိုင်အစွမ်းအစနဲ့ ကိရိယာတွေ၊ ဘာသာစကားတွေနဲ့ လက်ရေးတွေကို တီထွင်ခဲ့တယ်... ရလာဒ်အနေနဲ့ သူတို့က လူ့ကျင့်ဝတ်တွေ၊ ထုံးတမ်းတွေကို နားလည်ပြီး တိရိစ္ဆာန်အများစုမှာ မရှိတဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ အကျင့်စရိုက်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာလေ...

သို့သော် လူသားကမ္ဘာတွင် အတန်ကြာအောင် နေထိုင်ပြီးနောက် လူသားများက ပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့် လာသည်ကို သဘောပေါက်သွားလေသည်။ မျောက်ဝံဖြူကြီး ပြောသကဲ့သို့ လူသားများ ရှိသော်လည်း လူသားဆန်မှု အနည်းငယ်ပင် မရှိသော သေမျိုးလူသားများလဲ ရှိပေသည်။

လူသားတွေအတွက် သူ့မျှော်လင့်ချက်က အရမ်းကြီးနေလို့ပဲလား... အဲ့ဒါကြောင့် သူက လူသားတွေရဲ့ ရုပ်ဆိုးတဲ့အပိုင်းကို မြင်တွေ့လိုက်ရတော့ သည်းမခံနိုင်ဖြစ်နေရတာလား...

"လူသားတွေက တိရစ္ဆာန်တွေထက် ဉာဏ်ရည် ပိုမြင့်နိုင်ပေမဲ့ သူတို့ကလည်း သက်ရှိပဲလေ... နတ်ဘုရားတွေ မဟုတ်ကြဘူး..."

ကျွမ်းချင်က ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့ဒူးပေါ်ရှိ ဖူလီ၏ လက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူက လက်လှမ်းကာ ဖူလီ၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်မှာ ဤအနေအထားက ဖူလီကို နှစ်သိမ့်ပေးရန် ပိုမိုကောင်းမွန်သကဲ့သို့ပင်။

"ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ လူသားဆိုတာမရှိဘူး... ပြီးပြည့်စုံတဲ့ ယောင်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်မှ မရှိသလိုပေါ့..."

ဖူလီ၏ နှုတ်ခမ်းများက လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူက ကျွမ်းချင်ကို မငြင်းနိုင်သလို ကျွမ်းချင်က သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ထားသည်မှာ တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ဟုလည်း မခံစားရပါပေ။

မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်းWhere stories live. Discover now