chapter 121

564 119 0
                                    

Chapter 121
Imperial MeowAugust 15, 2023
🐰Chapter 121🐉

ငါကြောက်တယ်

"မင်းက... မင်းက..."

ကျောက်ဝူက အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"မကောင်းဆိုးဝါးပဲ..."

ဖူလီက ပြုံးကာ သူ့ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး သွားချွန်ချွန်များကို လှစ်ပြလိုက်သည်။

"မင်းဆက်အော်နေရင် ငါမင်းကို စားပစ်မယ်..."

"မကောင်းဆိုးဝါး... မကောင်းဆိုးဝါး..."

ကျောက်ဝူက အလွန်ကြောက်လန့်နေကာ သေးများထွက်ကျပြီး တုန်ယင်နေကာ နောက်ပြန် တွားသွားလိုက်သည်။ သူက ခြေထောက်တစ်ဖက်က အနည်းငယ် လှုပ်ရှားနေသည်ကို မြင်လိုက်ပြီး ၄င်းကို အလျင်အမြန် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"ဒီလူက မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်ပဲ..."

ကျွမ်းချင်က သေးနံ့နံနေသော လူသားကို ဘေးသို့ ကန်ထုတ်လိုက်ပြီး အမူအရာမဲ့ မေးလိုက်သည်။

"ဘာ မကောင်းဆိုးဝါးလဲ..."

"မင်းလက်ထောက်က မကောင်းဆိုးဝါးကြီး..."

ကျောက်ဝူ၏ အသံမှာ ဝမ်းနည်းနေသော လေသံကို သယ်ဆောင်ထားသည်။ သူ့၏ တစ်ကိုယ်လုံးက ရူးသွပ်ခြင်းအဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။

"မင်းပြောတဲ့ မကောင်းဆိုဝါးက..."

ကျွမ်းချင်က သူ့ဖုန်းကို အောက်ချလိုက်သည်။

"ဒီလိုမျိုးလား..."

ထို့နောက် သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ရွှေရောင် နဂါးကြေးခွံများပေါ်လာလေသည်။ သူ့ခေါင်းမှ ခိုင်မာ ကောက်ကွေးသော ချိုများလဲ ထွက်လာကာ အမှောင်ထုထဲတွင် ရွှေရောင်အလင်းတန်းများ ပေးနေပေသည်။

ကျောက်ဝူက ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေလေသည်။ သူက အသံကျယ်ကြီးဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။

"အသုံးမကျတဲ့ အမှိုက်ကောင်... ကြောက်တာကိုကျ မခံနိုင်ဘူး... ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကလေးကိုတော့ စားရဲတယ်..."

ဖူလီက ခါးကုန်းကာ ကျောက်ဝူ၏ ပခုံးပေါ်ရှိ ကလေးဝိညာဉ်များစွာကို ချီလိုက်သည်။ သူ့၏ ညာဘက်လက်ညိုးဖြင့် တစ်ချက်ထိလိုက်ရာ ထိုကလေးဝိညာဉ်များက အတောင်ပံတစ်စုံရရှိသွားသည်။

မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်းWhere stories live. Discover now