Yolun Sonu

50

🎶Şekersiz - Gülmeni İsterim

"Gün, gece yetmedi,
Aşığım hem deli.
Gülmeni isterim, gülüm gülmeni.
Hep seni bekledi,
O delinin biri"

🖤

Merhaba, bölüme başlamadan önce ufak bir not geçmek istiyorum.
Evlat edinme kurallarına, şartlarına dair hiçbir fikrim olmadığı için bir araştırma yaptım ancak öz ailesinden bir üyenin de bu kurallara uyup uymama şartı var mı hiçbir bilgi edinemedim. Eğer gerçekte sistem benim yazdığım şekilde işlemiyorsa kusura bakmayın. Ancak hikayenin gidişatı için böylesi daha uygun.

Bu arada buralara kadar gelip beni desteklediğiniz için çok teşekkür ederim. Sizler sayesinde ne kadar ara vermiş olsam da her seferinde kendimi burada buluyorum. ❤️

•

Oturduğum yerde gözlerimi elimden hiç kırpmadan pür dikkat Emir ve Suat Bey'in konuşmalarını dinliyorduk. Biz buraya geleli belki de bir saatten fazla olmuştu. Emir babasının mektubunu gördüğü ilk andan alarak bütün olayları en ince ayrıntısına kadar anlatmış ve üstelik bir de Suat Bey'in önüne kardeş olduklarına dair kanıt olan DNA testini gösterebilceğini söyleyip Batu'yu getirmesi için arabaya yollamıştı.

Geçen hafta ikizler tekrar para bırakmak için yetimhaneye gelmişti ve Yiğit'e parayı bizzat kendileri vermek için Suat Bey'den izin almışlardı. Suat Bey'de Emir'in kuzenleri olduğunu bilediği için bu fikri kabul etmişti. İkizler de bu görüşmede Yiğit'e açık açık bu parayı ona abisinin gönderdiğini söylemiş ve abisi olduğunun kesin bir şekilde kanıtlanması için Yiğit'den DNA testi yapabilecekleri bir şey istemişler. Yiğit'de bu fikiri direk kabul edip ellerine koca bir tutam saç verip yollamış. Herkes Emir ve Yiğit'in aynı babadan olduğuna emin olsa bile Suat Bey'in karşısında kesinliği olabilmesi adına bir test yapılmış ve hiçbirimizi şaşırtmayarak kardeş oldukları kanıtlanmıştı.

Batu'nun birkaç tıklamadan sonra herhangi bir komut beklemeden elinde bir kağıtla odaya girmesinin ardından kağıdı direk masaya bıraktı.

Suat Bey ise bütün hikayeyi hiç ses çıkarmadan dinlediği gibi kağıdı da aynı sessizlik ve ciddiyetle dakikalarca inceledi.

"Ve sen üç kuruşluk bursunu sadece kardeşin kendini yalnız hissetmesin diye mi ona yolladın? Kendin ne yaptın be oğlum? Nasıl geçindin?" Emir umursamazca omuzlarını silkti ve arkasına yaslandı.

"Çalıştım, sağ olsun amcamlarda çok destek oldu. Arkadaşlarım da yanımdaydı." Gözleri bir süreliğine bana kayıp hafifçe gülümsedi ve yeniden Suat Bey'e döndü.
"Hem siz boş verin bunları, ne diyorsunuz alabilir miyim yanıma kardeşimi?"

"Hukuki süreçlerde ne olur ne biter bilemeyiz tabi ama ilk bakışta alabilirsin gibi duruyor." Gözlerindeki pırıltıyla gülümseyerek bize döndüğünde bizde aynı gülümsemeyele ona bakıyorduk.

"Onu görebilir miyim?" Suat Bey elindeki kağıtları incelemeyi bırakıp büyük bir özenle masaya bıraktı.

"Hemen her şeyi anlatacak mısın?" Emir aldığı soruya başını aşağı yukarı sallayarak onay verdi. Çok heyecanlıydı, kardeşini göreceği için mi yoksa artık doğru olanı yaptığını düşündüğü için mi karar veremiyordum.
Suat Bey'in sessiz kalarak düşünmesinin ardından masasının kenarındaki telefona yönelip hızlıca bir şeylere tıkladı ve kulağına götürdü.