Book 3 of WCHFIWTSG: When those from two different world's destined to reunite

Chapter 152: Unintentional Sin

Dave Zack Haru:

NAABUTAN ko si Kea kanina na nakahiga sa patient bed nagpapahinga.

Mabuti naman at ayos na daw ang kalagayan nya kaya medyo nakahinga ako ng maluwag atleast makakauwi agad ako sa sweetie ko.

"How's your feeling? Are you now ok?" Tanong ko.

"I'm fine David, thank you for being here for me"She smiled.

"Ano ba kasing nangyari? Bakit ka daw—" She cut me off."I'm fine David, you don't have to worry about me and our— my baby anymore.."

I sighed.

"Sino ba kasi ang ama ng batang iyan Kea bakit ba hindi mo sinasabi saakin? I thought we're bestfriend. Bestfriend's never keep secrets from each other remember?" Baling ko dito.

"I-im sorry David" Nakayukong usap nito.

HINDI ko talaga alam kung bakit ayaw nyang sabihin saakin kung sino ang ama ng batang dinadala nya. Kamakailan ko lang rin namalaman at wala pa sana syang balak na sabihin saakin kung di ko pa nahalata sa mga ikinikilos nya.

Nag leave narin sya muna sa modeling kasi sa pagkakaalam ko almost 3 weeks na ang dinadala nya.

"Kea, why won't you just tell to the father of your baby— I'm afraid David, I'm a-afraid that h-he might not accept our child.." Nangingilid na ang mga luha nito.

"Why? Kea ginawa nyo yan ibig sabihin mahal nyo ang isa't isa— He does not love me David! H-he love someone else.."

Bigla akong natigilan sa sinabi nito.

"P-pagkakamali lamang ang n-nangyari saamin, he's not aware of e-everything.. we're not aware of everything.."

Mas lalong tumindi ang kaba na nararamdaman ko.

"W-what are you talking about?"

Imbes na sagutin ako ay umiling iling lamang ito.

"I'm a-afraid David *hik* I'm afraid.."

Yumakap ito saakin habang humihikbi wala akong magawa kundi ang pagaanin ang loob nito.

"Just try it Kea, I'm still here. I'm your bestfriend, hindi ko kayo pababayaan. But Kea, he has still the right to know everything. It's also his responsibility to take care of the both of you.."

Napaangat ito ng tingin saakin.

"I-if you're the f-father of my child *sniff* will you accept it wholeheartedly?"

Saglit nablanko ang utak ko sa sinabi nito.

Nabato ako sa kinauupuan ko at hindi halos magproseso sa utak ko ang tanong nito.

Takot.

Yun ang bumalot sa puso ko.

"A-ah eh.. of course.."Pagpapagaan ko sa loob nito.

"R-really? T-then how about her? K-kaya mo ba syang iwan para saakin? Para sa anak natin?"

Nagsalubong ang mga kilay ko sa kanyang sinabi.

'Bakit parang may ibang ibig sabihin ang mga tanong nya?'

Kumalas na ako sa pagkakayakap nito at biglaang napatayo.

"W-wait Kea, Don't get me wrong ah, pero bakit kailangan pang madamay ng girlfriend ko? Kea we're just assuming things that we both know it's impossible to happen. We're just assuming things on what I'm gonna do if I am in the position of the father of that child..and yes Kea I will accept my responsibility wholeheartedly if really I am  the father. But alam nating pareho na hinding hindi mangyayari iyon. So why are you asking those kind of questions as if you were making me choose between you & my girlfriend?"