Umut - Gay

7.Aile

Yazar'dan;

"Gelebilir miyim?"

"Gelin Halime hanım."

Kapıyı kapatıp odanın içine doğru adımladı Halime hanım. Savaş'ın yatağının ucuna oturarak yüzüne sahte bir gülümseme kondurdu.

"Ağrın sızın var mı?"

"Daha iyiyim, ağrı kesici aldım zaten. Hem birkaç güne kalmaz toparlarım.

"İyi iyi. Birşeye ihtiyacın olursa söyle, biliyorsun burası senin de evindir."

"Biliyorum. Birşeye ihtiyacım yok, olursa söylerim."

"Ben şey için gelmiştim aslında-

"Umut meselesi mi?"

"Evet. Umarım düşüncelerinde bir değişiklik olmamıştır."

"Neden olsun ki, olmasını gerektirecek birşey mi oldu?"

"Güzel. Anlaştığımız gibi, ağabeyinin intikamını sonuna kadar al oğlum."

Flashback

"Siz?"

"Beni görmene şaşırdın biliyorum. Ağabeyin ile ilgili konuşmaya geldim."

"O iyi değil mi? Telefonda son konuşmamızda tahliyesine az kaldığını ve çıktıktan sonra babamın onu yurtdışına göndereceğini söyledi ama kaç aydır haber alamıyorum. Hapise girdiğinde bile okulum ile ilgili bana yaptığı desteği devam ettirdi her ay bir ihtiyacım var mı diye kontrol etmeye gelen bir adam vardı ona sordum, o da birşey bilmediğini söyledi."

"Vedat'ın sana yaptıklarını görevlendirdiği o adamdan öğrendim ben de. Onun yokluğunda sana sağladığı maddi imkanları devam ettirip ettirmeyeceğimizi sormasa haberim bile olmayacaktı."

"Benim derdim para değil. Evet yanımda oldu abim, babam istemiş bana destek olmasını..bilmiyordum, öğrendiğimde bir daha gelmemesini söyledim ama sadece babam istediği için değil, benimle gerçekten bir bağ kurduğunu söyledi hep o yüzden bırakmadı beni hiç. Yıllar geçti, üniversiteyi bitirdim ve çalışıyorum artık. Ben sadece abim iyi mi, hayatta mı bunu bilmek istiyorum. Eğer arayamıyorsa sorun değil, iyi olsun yeter."

"Arayamıyor..bundan sonra da arayamayacağı kadar uzak bir yerde abin."

"Nasıl yani? O- o öldü mü?"

"Vedat'ım öldü, ama sebep olanlar dışarıda gününü gün ediyor. Gün yüzü göstermediler, içeriye girmesi için uğraştılar. Çıktı, yurtdışına gönderdik kendine bir hayat kurar belki diye ama öldürünceyedek bırakmadılar peşini."

"Bana hapise girmesinin bir yanlış anlaşılmadan ibaret olduğunu söylemişti. Gerisini sorma dedi, ben de sormadım hiç..
Hem abimin bir suç işlediğini de düşünmedim hiçbir zaman. Ama merak ediyorum, kim ne istedi ondan?"

"Züleyha...
Hepsi o uğursuz kadın yüzünden oldu. Ağabeyin çok sevdi, evlenmek istedi onunla. Düğünlerinin olduğu gece bir adama kaçtı. Adamın kardeşi, Züleyha'nın ağabeyi ile evli aynı zamanda. Anlayacağın Züleyha ile aralarını yaptı. Yetmedi, oğlumun üzerine iftira attı, hapise girmesine neden oldu. Allah'a havale ettim, ses çıkarmadım bunca zaman ama içim yanıyor artık."

"Kim bu bahsettiğiniz insanlar?"

"Soykanlar denen soysuzlar! İnim inim inlediklerini görmeden ölmek, oğluma kavuşmak istemiyorum! Oğlumun başına gelenleri yaşasınlar, evlat acısı ne imiş görsünler istiyorum. Ama tek başına onlarla savaşmaya gücüm yetmez anlıyor musun? Çok köklü, çok güçlü bir aileler. Züleyha denen o kadının abisi yaşadığımız şehirin belediye başkanı, eşi olacak o kansız vakıf sahibi aynı zamanda tanınan bir doktor. Anlayacağın sırtları öyle kolay yere gelmez."