Umut - Gay

18.Teklif

Bu bölüm +18 sahneler içeriyor.
GxG smut hakkında pek bir bilgiye sahip değilim.
Ama elimden geldiğince doğru bir şekilde yazmaya çalıştım. Yanlış yazdığım yerler olursa artık kusura bakmayın.

Keyifli okumalar :)

_

Yazar'dan;

"Sonra ne olmuş peki Songül abla prenses kaleden kurtulabilmiş mi?"

"Kurtulmuş. Hatta sonrasında üvey annesinin izin vermediği okula gitmeye başlamış ve çok başarılı bir iş kadını olmuş."

"Peki prens? Prens ile evlenmemiş mi?"

"Hayır evlenmemiş. Bu masalda prensesin mutlu olması için bir prense ihtiyacı yok. İşte o yüzden bu masal diğerlerinden farklı dedim."

"O zaman ben de okuyacağım ve prenses gibi çok başarılı olacağım."

"Sen okur da kendi mesleğinin sahibi olursan zaten günü geldiğinde prensin de seni gelir ve seni bulur. Hem biliyor musun ben de okumaya karar verdim."

"Sende mi?"

"Evet! Ben çocukken hep öğretmen olmak istiyordum biliyor musun? Ama o zamanlar teyzem izin vermemişti."

"Masalda ki prensesin üvey annesi gibi mi?"

"Evet öyle de diyebiliriz. O yüzden artık okul hayatımı daha fazla ertelemek istemedim."

Dediğinde bir süredir kenardan kendilerini izleyen Leyla yanlarına geldi.

"Ne konuşuyorsunuz bakalım baş başa vermiş?"

"Songül ablam bana masal anlatıyordu uyku öncesi."

"Ee bitti mi peki?"

"Bitti evet. Çok güzeldi, sen de biliyor musun bu masalı?"

"İsmi neymiş?"

"Kaçak prenses. Üvey annesinin kaleye hapsettiği bir prensesin hikayesi."

"Hmm yok ben onu bilmiyorum. Ama senin artık uyuman lazım vakit geçiyor. Hem sen uyu, Songül ablan da o sırada bana şu prensesin hikayesini anlatsın bakalım."

Beraber Yağmur'un üzerini örttükten sonra odadan çıktıklarında Leyla'nın kolunu tutup durdurdu Songül.

"Herhalde gerçekten masal sormayacaksın bana."

"Bak beni ne kadar iyi tanımışsın. Evet masal bahane sana bir sürprizim var."

Elini tutup aşağı indirdi Songül'ü. Avluda ki kanepenin önüne yerleştirilen küçük sehpanın üzerinde ki bilgisayarda ki filmi bahçe duvarına yansıttıktan sonra kanepenin üzerinde ki battaniyeyi omuzlarına sararak geçip oturdular.

"Teşekkür ederim."

"Aa gözlerin mi doldu senin?"

"Doldu tabii. Daha önce kimse benim için özel birşey yapmadı, hatta benim için çaba bile sarfetmedi."

"O daha önceydi çünkü. Artık ben varım ve bundan sonra her günümüz böyle olacak."