Umut - Gay

25.Çocuk

Keyifli okumalar :)

_

Umut'tan;

Çiçekçi kadının yanından ayrılarak mahallenin yolunu tuttuk.

"Bu iki kişi Karan'ın babasıyla Rıfat amca bence. Evet evet kesinlikle onlar!"

Hala kadının söylediklerini düşünürken kafamı iki yana doğru sallayarak güldüm.

"Ya sen hala orada mısın?"

"Oğlum kadın R dedi duymadın mı?"

"Biz ona boş atıp dolu tutturmak diyoruz."

"Bence sen bu ablanın dediklerine kulak ver."

"Madem bu kadar meraklısın niye sen de baktırmadın falına?"

"Benim hayatımda kimse yok yalnız. Ve ayrıca şuan ki halimden memnunum, ileriye dönük birşey duymaya hazır değilim."

"Niye, falında M çıkar diye mi korktun?"

Dediğimde yüzüme garip bir bakış attı.

"O ne demek?"

"Melike desem?"

Bakışlarını kaçırdığında gülümsedim.

"Cidden farketmediğimi mi sandın?"

"Sence o da farketmiş midir?"

Kahkaha attım.

"Ne gülüyorsun lan!"

"Çok şapşik görünüyorsun da ondan. Ayrıca bence benim dışımda kimse farketmemiştir, hele Melike hiç!"

"İyi, farketmesinde zaten."

"Bana gelince psikolog gibi davran, kendine gelince klinik vaka."

"Senin ve Karan'ın durumu farklı. Siz arkadaş değilsiniz ki..
Ayrıca arkadaş olmayı geç bugüne kadar iki kelime konuşmuşluğunuz yok. Daha yeni yeni iletişim kuruyorsunuz. Melike ise benim şu sokaklarda birlikte saklambaç oynadığım en yakın arkadaşım nasıl söylerim seni seviyorum diye?"

"Evet böyle söyleyince zor gibi."

"Ben arkadaşlığımızın bozulmasını istemiyorum."

"İyi de nereden bilebilirsin ki bunu? Belki de arkadaşlıktan daha güzel bir aşk ilişkiniz olacak?"

"Yok Umut'um ya ben giremem hiç o toplara. Lütfen bu konu da aramızda kalsın tamam mı? Biliyorum kimseye söylemezsin ama sağda sola espirisini falan yapma, kulağına gider falan."

"Oyyy biranda içinden duygusal aşık mı çıktı senin?"

Diyerek saçlarını karıştırdım. Bu yaptığıma burukça tebessüm ettiğinde lokantaya varıp Sema teyzenin siparişlerini mutfağa teslim ettik. Ardından küçük not defterlerimizi elimize alarak işimizin başına geçtik.

***

Sema teyze bankada işleri olduğu için yoğunluk biraz olsun azaldığında banka kapanmadan yetişmek için dükkandan ayrıldığında Rıdvan, Melike ve ben idare ettik bir süre. Mutfata ki ve kasada ki çalışanlar da yavaştan dağıldığında, Rıdvan da aşağı mahallede ki çocuklara sözüm var dediği için etrafı toparlamama yardım ettikten sonra çıkmıştı.

Geriye sadece yerleri silerek sandalyeleri toplayıp lokantayı kapatmak kalıyordu.

İçeriye doğru ilerleyen adım seslerini duyduğumda tezgahın arkasından çıktım. Tüm yakışlılığı ve yeşile çalan gözleri ile Karan'ı karşımda görmek anlık bir şok yarattı bedenimde.