Umut - Gay

22.Maç

Son iki bölümdür yorum sayıları düştü. Bu beni ve ilham perilerimi bir tık üzüyor.

Her zamankine göre daha uzun bir bölüm ile geldim bu kez.

Herkese keyifli okumalar ❤️

_

Yazar'dan;

Klinikten çıkıp mahalleye geri dönmek için otobüs beklerken Rıdvan'ın araması üzerine mahalleye geri dönmekten vazgeçip biraz yalnız kalmak için dolaşmaya karar verdi Umut.

Rıdvan lokantayı bugün erken kapatacaklarını bu yüzden gelmesine gerek olmadığını söylemişti.

Biraz yürüyüp içindeki duygular ile baş başa kaldıktan sonra tekrar mahalleye döndü. Yokuşu tırmanmaya başlarken hala düşünmeye devam ederken gözlerinden akan birkaç damla gözyaşını elinin tersi ile hızlıca sildi.

O sırada arkasından gelen tanıdık bir sesin birkaç kere ismini seslendiğini ancak farketti.

"Umut! Lan kime diyorum dursana!!

"Ha- Haluk abi?"

"Sesleniyorum sesleniyorum duymuyorsun."

"Şey- dalmışım kusura bakma."

"Nereden böyle bu saatde?"

"Bu saatde derken?"

"Ya ne bileyim genelde öyle akşam vakti pek görmeyiz seni dışarıda da ondan şaşırdım."

"............."

"Bana bak ağladın mı sen? Gözlerin kızarmış."

"Yok ağlamadım."

"Doğruyu söyle abiciğim biri canını falan sıkmadı değil mi? Eğer öyleyse bilelim de alalım ifadesini."

Dediğinde gülümsedi Umut.

"Sıkmadı, merak etme."

"İyisin?"

"İyiyim, gerçekten iyiyim."

"Ha iyi o zaman hadi tutmayayım ben seni geç sen eve. Rıfat amcama, Neriman teyzeme sevgiler, saygılar."

Dedi gülümseyerek. Umut da aynı şekilde tebessüm ile karşılık verdiğinde yokuşun ucundan yukarı doğru ilerleyen adam az sonra yanlarına gelip durdu.

"Nereye kayboldun oğlum kaşla göz arasında? Mesut abilere iyi akşamlar demeden gittin?"

Derken bakışları Haluk ve Umut'un üzerinde gidip geldi Karan'ın.

"Umut'u gördüm de bir halini hatırını sorayım dedim."

"Anladım. Sorgu sualin bittiyse hadi gidelim. Malum şu arabanın yağına bakacaktık daha."

"Ben de artık eve geçeyim, iyi geceler."

"İyi geceler Umut, dikkat et kendine."

Umut eve doğru yürüdüğünde Haluk da elini Karan'ın omuzuna atarak bulundukları yokuşu inip, girdikleri sokakta yürümeye başladılar.

"İyi çocuk ama."

"Kim?"

"Kim olacak oğlum Umut işte."

"Hı öyledir."

"Ne bileyim yani böyle naif yaaa. Hani hiç öyle olayı, hırı, gürü yok."

"Ne oldu pek bir Umut seversin bu gece bakıyorum?"