Umut - Gay

47.En Güzel Soru

Umut'tan;

Rıdvan'ın üzgün bir şekilde şirketten çıkışından sonra peşinden gitmek istesem de kapıdan çıkmadan adımlarım durdu.

9 yıl önce..

"Ne ima etti o öyle giderken..?"

"Ne bileyim oğlum kafadan kırıktır Celil biraz. Ne takıyorsun sen söylediklerini.."

"Yok sen daha iyi bilirmişsin de bilmem ne. Sen çok takılıyorsun onunla-"

"Ee ne olmuş çok takılıyorsam? Durma, devam et!"

"Bak eğer eşcinsel olduğumu ağzından kaçırdıysan- Yani kızmam ama saklama benden. Tamam bu kimseyi ilgilendirmez, kimseden korkacakta değilim ama burası bizim memlekete benzemez, küçük bir mahalle. Neriman teyzemle Rıfat amcanın canı sıkılsın, üzülsünler istemiyorum."

"Ne diyorsun oğlum ne kaçırması? Sen bana bir sır verdin ve bu sır sen açık etmek istemediğin sürece benimle mezara gider. Bir yıldır birbirimizi tanıyoruz hiç mi güvenin yok bana?"

"Güven öyle kolay kazanılmıyor bunu en başından beri söylemiştim. Yaşadıklarımı da biliyorsun..beni güvenmiyor oluşum ile ilgili suçlayamazsın."

"Yani güvenmiyorsun öyle mi bunu mu anlamalıyım?"

"Güveniyorum. Ama bazen çok güvendiklerin bile seni üzebilir, yanlış yapabilir."

"Ben o yanlış yapanlardan değilim ama kardeşim. Değil bir yıl, bin yıl da geçse seni sırtından bıçaklamam. Ama senin benimle ilgili güven sorunların varsa biz bu konuşmaya daha sonra devam edelim."

"Rıdvan saçmalama nereye gidiyorsun ya?"

"Saçmalamıyorum kardeşim. Tam tersi daha fazla saçmalamamak ve birbirimizin kalini kırmamak için eve dönüyorum ben. Sinema havam kaçtı benim. Başka biriyle git sen."

"Beni yarı yolda bırakıyorsun öyle mi?"

"Aksine, yarı yolda bırakmayacak kadar çok seviyorum seni. Sen kafanı topla, bir düşün. Bana güvenirsen nerede olacağımı biliyorsun zaten."

Günümüz.

En ufak bir tartışmada ve yanlışımda gitmeyeceğini söylemişti..

Konuşmaya devam edersek birbirimizi kırmaktan korktuğu için gittiğini yıllar evvel hatırladığım şey ile anladım.

O sırada odamın kapısı tekrar çaldı.

"Gel!"

"Umut bey Altan Demir adı bir adam geldi. Demir Mobilya'nın sahibiymiş."

"Tamamdır al içeri bekletmeyelim." Dedim kendime çeki düzen vererek. Yetimhane projesi için almak istediğimiz arazinin sahibiydi adam.

Fakat ne ben, ne Leyla ne de Savaş onu ikna etmeyi başaramamıştık.

Acaba fikrini mi değiştirmişti?

Az sonra odamın kapısı açıldığında gülümseyerek karşıladım Altan beyi.

"Merhaba, hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk Umut bey oğlum." Tokalaştıktan sonra ben koltuğuma, Altan bey ise karşı koltuğa oturdu.

"Şaşırdım geldiğinizi duyunca. Ne alırsınız ne ikram edelim size?"

"Bir kahvenizi içerim." Masanın üzerinde ki telefon ile Melisa'ya iki sade kahve getirmesini söyledim. Biraz sonra kahvelerimiz geldiğinde içerken konuşmaya başladık.