HENNA

Ofis baskını.

Oy ve yorumlarınızı benimle paylaşmayı unutmayın. Keyifli okumalar.

Karşımda gerginlikle oturan abime baktım. Oldukça sıkıntılı duruyordu. Akşam, Ilgaz'dan çıktığımız gibi eve gelip uyumuştum. Sabah ise abim aramıştı ve akşam ikimizin arada herkesten kaçıp gittiğimiz kafeye çağırmıştı. Ne konuşacağını biliyordum. Ilgaz'la aramdaki bu durumu soracaktı. Açıkçası ona ne anlatmam gerekiyordu bilmiyordum. Kendim de bilmiyordum ve tamamen o an hissettiğim şeyleri söyleyecektim. İç çekip şu ana odaklanmaya çalıştım. Geleli yarım saat olmuştu ve hala ikimiz de konuyu açmamıştık. O benim açmamı bekliyordu ama ben nereden başlasam bilmiyordum. Sonra çok düşünmenin fayda sağlamayacağını bildiğim için konuya daldım.

''Ilgaz'ı seviyorum. Veya hoşlanıyorum. Ya da ilgi duyuyorum. Bilmiyorum.'' Sonda omuzlarım düşmüştü. Gerçekten ben Ilgaz'a karşı tam olarak ne hissediyordum?

Yüz ifadesi oldukça huysuz ve gergindi. Birkaç dakika sessiz kaldı. Tekrardan sözü ben devraldım.

''Bir şey demeyecek misin?''

''Ne diyeyim? Siz birbirinizden hazzetmiyordunuz ne oldu birden?''

''Bilmiyorum. Onu tanıyorsun nasıl bir laf cambazı olduğunu biliyorsun. Kapıldım işte engel olamadım.''

''O seni seviyor mu?''

Olumlu anlamda başımı salladım. ''Yani dile getirmedi sevdiğini ama imalarını yapıyor.''

Düşünceli bir şekilde başını salladı. ''Ne olacak yani?''

''Bir ilişki istemediğimi söyledim ama her an vazgeçebilirim.''

''Vazgeçebilirsin?'' Bunu derken tek kaşı havalanmıştı.

Tereddütle başımı salladım. ''Kafamı karıştırıyor. Ona kapılmamak imkansız.''

Başını sallayıp sessiz kaldı. Ne düşünüyordu bilmiyordum ama bu durumdan pek de mutlu olduğu söylenemezdi.

''Abi?'' Gözleri masadan bana döndü.

''Kardeşimsin sen benim. Şimdi birini sevdiğini söylüyorsun. Senin için çok mutluyum çünkü gözlerindeki parlaklığı görüyorum ama... Anla işte. Seni paylaşmak istemiyorum.''

Hafifçe gözlerim sulanmıştı. Yerimden kalkıp onun yanına geçtim ve ona sarıldım.

''Senin yerini kimse alamaz ki. Sen benim her zaman kahramanım olacaksın.''

''Olacağım değil mi? Başka kahramanın olmasın.''

''Asla. Senden başka kahramanım olamaz. Sen benim her zaman biricik abim olacaksın.''

Elleri saçlarımda dolanıyordu. ''Ilgaz biraz hovarda bir tiptir. Seni asla üzmez bunu biliyorum. O birini göz göre göre üzecek biri değil. Sana çok değer veriyor bunu da görüyorum. Bu senin hayatın ben senin hayatına karışamam ama bu demek değil ki Ilgaz'ın burnundan getirmeyeceğim.''

Güldüm. ''Ya, abi! Ayrıca hayatım hakkında istediğini diyebilirsin. Benim iyiliğimi istediğini biliyorum.''

Dudaklarını saçlarıma bastırdı. ''Seni seviyorum fıstığım.''

Mutlulukla gülümseyip kollarımı ona daha sıkı sardım. ''Ben de seni çok seviyorum.''

Onunla aramın bozuk olmaması benim içimi rahatlatıyordu. Kendimi tanımaya başladığım süre boyunca hep abim yanımdaydı ve bana birçok şey öğretmişti. Onun onayının olmadığı bir ilişki yapmak beni mutlu etmezdi bunu biliyordum. O, babamdan sonra bana gerçekten babalık yapan tek kişiydi. Engin benim için her zaman abi figürü olmuştu. Her başım sıkıştığında yardımıma koşan bir abi. Ama abim hem baba rolündeydi hem de abi. Bu hayatta en güvendiğim kişi oydu. Sırtımı korkmadan yaslayacağım tek kişiydi.