HENNA

Ilgaz İlter.

Merhaba. Bugün benim için çok özel bir bölümle geldim. Çünkü bugün Ilgaz'ın doğum günü. Doğum gününe özel bir bölüm yazmak istedim çünkü yazılmaya değerdi. 

Beğenmeyi ve yorumlarınızı benimle paylaşmayı unutmayın lütfen. Ayrıca wattpad hesabımdan da takip ederseniz çok mutlu olurum. İyi okumalar. <3

Ilgaz'dan.

18 Kasım.

Bugün benim doğum günümdü.

Bazı insanlar doğum günlerini pek önemsemezdi bazıları ise çok değer verirdi. Ben ikinci taraftaydım.  Hem kendimin hem de sevdiklerimin doğum günlerine çok değer verirdim. Doğum günlerinde herkesin mutlu olması gerektiğine inanırdım.

Ama şu an ortada büyük bir sorun vardı.

Saat on iki olmasına rağmen kimse doğum günümü kutlamamıştı. Sadece, ailem mesaj atmıştı. Sabah, Henna işleri olduğunu söyleyip erkenden çıkmıştı. Doğum günümle ilgili hiçbir şey söylememişti. Evrenler de yine aynı şekilde ne aramış ne de mesaj atmıştı. Kaşlarımı çattım. Doğum günümü unutmuş olabilirler miydi? Sonra kendi kendime güldüm. Yok artık, doğum günümü de unutmuş olamazlardı.

Olamazlardı, değil mi?

Henna'yla beraber yaşıyorduk ve bir kez bile doğum günümle ilgili bir şey yaptığını görmemiştim. Yapsaydı mutlaka görürdüm. Sonuçta sürekli beraberdik. Ofiste de işleri çok yoğundu. Onca işin arasında doğum günümle mi ilgilenecekti? Yapsaydı eve geldiğindeki boş vaktinde yapardı. Omuzlarım düştü. Nasıl unuturlardı? Telefonumu masanın üstünden aldım ve Henna'yla olan sohbete girdim. Ağzını arayıp bir şeyler öğrenmem lazımdı, çok sabırsız biriydim ve bekleyeceğimi düşünmüyordum.

Ilgaz; Ne yapıyorsun, güzelim?

Yaklaşık beş dakika sonra cevap gelmişti. Bu beş dakika bana yarım saat gibi gelmişti. O sırada işlerimle ilgilenmeye çalışmıştım ama kafam tamamen orada olduğu için tabi ki odaklanamamıştım.

Henna; Çalışıyorum, sen?

Çalışıyor muydu? Yüzüm asıldı.

Ilgaz; Ben de çalışıyorum.

Henna; Bir sorun mu var?

Ilgaz; Hayır, ne sorunu olacak ki?

Henna; Bilmem, öyle hissettim.

Büyük bir sorun vardı tabi ki! Doğum günümü unutmuşlardı resmen.

Ilgaz; Hayır, bir sorun yok.

Henna; Bu arada, ben biraz geç geleceğim. Yemeğini ye sen.

Ilgaz; Geç mi geleceksin? Neden?

Henna; Evet. Yetiştirmem gereken bir projem bitmedi. İki güne teslim edeceğiz. Birkaç gün biraz fazla mesai yapmam gerekecek.

Kaşlarım çatıldı. Hem doğum günüm unutulmuştu hem de göremeyecektim onu.

Ilgaz; Oraya gelsem olur mu? Tek kalmayı sevmiyorum, sıkılıyorum.

Henna; Olur. Ama seninle ilgilenemem onu söyleyeyim, baştan.

İlgi de yoktu! Bir gün ne kadar kötü geçebilirse o kadar kötü geçiyordu şu an.

Ilgaz; Tamam. Otururum sadece.