Standing Next to Me (Masterchef All Star)

handclap

"bazen pirinç pişmeyebilir"

"Sarhoşlar uyanın artık

Ve kahvaltıya gelin

Barbaros da bizimle"

yarım saat sonra*

Piyanist: Ölü gelin diye bir şey olmasaydı

O ben olabilirdim

Gelin neden diye demeyin

Biraz da rüya etkili

Turner: O kadar açım ki sanki dünden beri hiçbir şey yememiş gibiyim

Piyanist: VAALLAHİ DE VAY CANINA LKFJKAJLSAJHDSKADJKAHS

Geliyoruz bebeyim yarım saate sendeyiz 😘

Turner: Barbo niye sende

"Sadece Barbaros olsa..."

Piyanist: AY NOLUYO NOLUYOOO

Piyanist: SEFA SENİNLE ALAKASI VARMIŞ GİBİ NEDENSE

"Uyandığı vakit cevap verir."

Piyanist: NEEEEEEEEEEEEEEE

🫣🫣🫣😨😱😱😱😱😱😱

Grubu bir kenara bırakıp gülerek mutfağa gittiğimde Barbaros'un canla başla kahvaltıyı hazırladığını görmüştüm. Daha doğrusu benim bıraktığım yerden devam ediyordu.

"Sarhoşlar uyanmış mı?" Omlet yaparken sorduğu soruya gülmüştüm.

"İkisi evet, içeridekini bilmiyorum."

"Ya onun uykusu çok ağırdır su döksen sıçrayarak bile uyanmaz da sen yine de öyle bir şey yapma." dediğinde dün geceyi hatırlayıp gülmüştüm. Yapmışlığım vardı neticede. Ses çıkartmayıp güldüğümü fark ettiğinde "Yok artık, hadi canım" karmaşası bakışlarını yollamıştı bana. Tavrına daha da gülerken mutfaktan çıkıp salona geçmiştim.

Bir kolu koltuktan aşağı düşmüş, sere serpme yatan Sefa'yı gördüğüm anda gülüşümün yerini tebessüm almıştı. Nasıl uyandırsam diye hesaplamalar yaparken yavaşça dürtmenin işe yaramayacağını bildiğimden aklıma gelen dahi bir fikirle odama koşup telefonumu almış, alarm seslerinden birini açmıştım son ses.

İlk başta uyanamasa da yüzü huzursuz bir ifade almıştı. Koltuğun arkasında durduğumdan beni ilk etapta göremezdi. Gözlerini açmadan telefonu aradığı esnada gülmemek için zor tutuyordum kendini. Alarmın susmaması, telefonu da bulamaması üzerine yavaşça gözlerini aralamıştı. Bir müddet uyku sersemi etrafına bakınmış, farklı bir yerde olduğunu anladığında ayağa fırlamıştı.

"Aha kaçırıldım en sonunda."

"Kaçırılmadın da eve atıldın diyelim." Sesimi duyduğu anda arkasını dönmüş ve dehşetle bana bakarken ben de gülmeye başlamıştım. Anlamsızca bakışlarından hala ayılamadığını hissetmiştim.

"Biz en son bardaydık, sonra araba, adana kebap muhabbeti..." Kendi kendine sesli bir şekilde konuşa konuşa olayları hatırlamış, nihayetinde kırmızı bir yüzle yüzüme bakmaya başlamıştı. Telefonu sehpaya bıraktıktan sonra gidip yanına oturmuştum.

"Her seferinde böyle yaparsan olmaz ama..." Kısık sesle kurduğum cümleden sonra emin olmayan bakışlarla bana bakmaya başlamıştı. Ardından kaşlarını çatmıştı.