Standing Next to Me (Masterchef All Star)

confident

Off sen gündüz bölüm atar mıydın yhaaaa

Attım hem de yaklaşık 1600 kelime eheheheheeh

İyi okumalar bebekler yorumlarda gürüşürüz ;))

Polis, kafe sahibi, müşteriler derken herkes anlık bir seferberlikle hareket etmişti. Kafenin sahibi olduğunu tahmin ettiğimiz kişi ise bizim yanımıza gelmişti.

"Gerçekten iyi olduğunuza emin misiniz bakın hastane-"

"Gerek yok." demiştim, bilmem kaçıncı defa sormuştu, sormuşlardı ve bıkkınlık derecesine gelmişti artık. Polisin ifademizi almasını bekliyorduk, ondan sonra terk edecektik mekanı.

"Kırılan camlar eline gelmiş." Sefa'nın sözleriyle sol elime bakmıştım. Çizikler ve sıyrıkların yarattığı ufak çaplı kanama söz konusuydu.

"Büyütülecek bir şey değil. Kedi tırmalamış gibi duruyor."

"Ben... Ben bu rahatlığına anlam veremedim. Hep böyle misin?" Hayretler içerisinde sormuştu sorunu. Bir süre etrafa bakındıktan sonra omuzlarımı silkmiştim.

"Alışkın olduğum durumlarda, evet."

Gerekli ifadeleri verdikten sonra olay mahalinden ayrılmıştık. Buz torbasıyla yüzünü ekşiterek yürüyen Sefa'ya gülerek bakmaya başlamıştım.

"İçinden 'ilk buluşma böyle olmamalıydı.' Dediğini duyar gibiyim." Dediğimde gülmeye başladı.

"Hiçbir buluşma böyle olmamalı. Tamam aksiyon severiz de dayak yememelisini tercih ederiz." Dediğinde güldüm.

"Kendinden çok emindin ama." Dediğimde gözlerini devirdi. Bir müddet daha uğraştıktan sonra kendisiyle resmi olarak Balat turumuzu başlattım ve "şurada şu var, buranın busu güzel." Muhabbetlerini bir rehber edasıyla anlatmaya başladım.

Birkaç antikacı gezdik, fiyatları gördüğümüzde Sefa bir kez daha dayak yemiş gibi oldu. Biraz gülüşme, bir başka antikacı daha derken hediyelik eşyaların olduğu bir mağazaya girdik. Orada da oyalandıktan sonra benim meşhur plakçıma götürdüm kendisini. Büyülenmişçesine bakındı etrafına. Ben de her zamanki gibi gelmişken bir türlü alamadığım o plakları aldım ve oradan da ayrıldık. Sevda Gazozcusundan gazoz aldım ikimize, içemediğimiz kahve yerine.

"Değişik bir gündü."

"Sorma, ben sabahtan beri dışarıdayım bir de."

"Biliyor musun..?" Dediğinde yüzüne baktım.

"Her ne kadar çok fazla takip edemesem de geçen seneyi gördüğüm kadarıyla şunu söylemiştim kendime. Ne kadar da soğuk bir kız. Ama hiç de öyle değilmişsin." Güldü son sözünden sonra. Ben de güldüm.

"Genelde herkes öyle söylüyor. Soğuk bir insanımdır aslında. Topluluklarda da genellikle en az konuşan kişiyimdir. Daha çok iyi bir dinleyici, konuşulması gerekiyorsa da iyi bir konuşmacı olabilirim. Damarıma basılmasıyla alakalı."

"Evet onu anladık." Demesiyle kaşlarımı havalandırdım. Omuzlarını silkti ve gülümsedi.

"Birkaç editini izledim. Malum biraz araştırma yaptım ki en doğal hakkım da..." duraksadı sözlerinden sonra, tereddütlü bir ifade vardı yüzünde, "devam etsem mi etmesem mi acaba?" Dercesine. Devam etmesi gerektiğini belirten bakışlarla baktığımda yüzüne derin bir nefes aldı.

"Şu 'alışık' olduğun durumlarla ilgili herhangi bir bilgiye rastlamadım." Kısık sesle söylemişti cümlesini. Bakışları önüne döndüğünde derin bir nefes alan taraf ben olmuştum bu sefer.