Standing Next to Me (Masterchef All Star)

'39

"Tatlılarından birini menüme eklemek istiyorum. Sıradan hazırladığın bir tatlıyı değil üstelik, imza tabağını, imzanla."

Bir bardak şarabın etkisiyle mi yanlış duyuyordu kulaklarım diye bir müddet boş, anlamak isteyip bir türlü anlam veremeyen garip bir yüz ifadesiyle bakmıştım Kerem'e.

"Sen gerçek misin..?" Sorumla afallamış bir biçimde garip bir harekette bulunduktan sonra gülmüştü.

"Kanlı, canlı evet."

"Dediğin gerçek mi o halde..?"

"Neden bu kadar şaşırdığını anlamış değilim, sen çok başarılı bir tatlıcısın. Mükemmel bir pasta şefi tarafından yetiştirilmiş, sonrasını kendi azmiyle elde etmiş birisin. Böyle bir fırsat benim elime her zaman geçecek değil. O yüzden böyle bir şey gerçek ve burada da yer alacak. Eminim ki insanlar benim reçetelerimden daha çok sevecek. Senin kadar iyi yapamazsam şimdiden özür dilerim. Ama en iyisini yapana kadar, gerekirse binlerce defa yapacağım reçeteyi."

Gözlerim dolmuştu çünkü bu her insanın başına gelecek bir olay değildi. Hayallerimden biriydi  günün birinde butik bir pastaneye sahip olmak. Kahvelerime kadar kendim hazırlamak, yapmak. Herkesin küçüklüğünde sahip olduğu o kafe sahibi olma hayali benim için kendimi gıdaya atmamla, tatlı yapabildiğimi keşfetmemle daha da gerçeğe yaklaşmıştı.

Şimdi ise bir restoran sahibi ki sıradan birisi değil, hem sevdiğim hem saygı duyduğum, beraberinde fazlasıyla takdir ettiğim, zamanında takip ettiğim bir insan benden reçete istiyordu restoranında servis etmek için.

"Bana bak Recep amcamın isteği falan değil dimi?" dediğim anda kahkaha atıp olduğu yerden kalkmış, beni de oturduğum yerden kaldırıp sarılmıştı.

Bütün temas bağımlıları da beni buluyordu.

Bu arada şu anda Sinopta olan Çağatay'a ve Adanada olan Alican'a İzmirden sevgilerini yollamayan Nesilden... Sevgiler.

"Saçmalama kız niye öyle bir isteği olsun? Kimsenin haberi yok benim bugün aldığım bir karardı bu." dediğinde kafamı kaldırıp yüzüne bakmıştım.

"Neye dayanarak?" dediğimde omuzlarımı tutmuştu.

"Şu an beni neredeyse suçlu ilan edecek olsan da bunu görmezden geleceğim. Neye dayanarak mı? Gerçekten mi soruyorsun bunu ki umarım alkolün getirisinden ötürüdür bu tavrın."

"Ağlayacağım aha geliyor gözyaşım." dediğim anda gözümden bir damla yaş yuvarlanırken yanağımdan silme tenezzülünde bile bulunmamıştım. Hafifçe burnumu çektiğim esnada bardağımı uzatmıştı bana. Dibinde kalan şaraba bir müddet baksam da elime almıştım bardağı.

"Bu güzel haberi bu şekilde paylaşmak istedim de alkol seni bayağı bir duygusallaştırdı." dediğinde gülmüştüm.

"Normalde agresifleştiriyor da bugün böyle denk geldi. Hayatımın en güzel anlarından birini yaşattın bana, ne kadar teşekkür etsem az." Sesim kısılmıştı cümlenin sonlarına doğru. Tebessümle bana bakarken mutluluktan, trajik olan duygu karmaşamdan ağlamam sürerken masadaki peçeteyi uzatmıştı bana. Peçeteyi almadan önce bardağı fondiplemiş, bardağı masaya bıraktıktan sonra almıştım elinden peçeteyi. Gözyaşlarımı silmek arka planımdaydı çünkü gözyaşlarımın önüne geçen bir burun akıntım mevcuttu.

"Asıl ben teşekkür ederim, hayatımda pek böyle anlar yaşanmıyor ve şu sevincini görmek bile beni mutlu etmeye yetti."

"Trajik bir sevinç yaşadığımın farkındayım." Dedim gülerek. Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildikten sonra restorandan ayrıldık ve otele kadar kendimi bıraktırdım. Mecburi. Polis falan çevirirdi ehliyet elden giderdi aman aman.