Standing Next to Me (Masterchef All Star)

world so cold

"İkinci olarak eleneceğine dair de olabilir."

"Sergen niye korkutuyorsun kızı?" Tahsin ve Sergen'in anlamsız bir biçimde Kerem ile olan sohbetemize dahil olmaları üzerine Kerem ile birbirimize baksak da bir şey dememiştik.

"Korktuğumu düşündüren şey ne size?" İkisine bakarak kurmuştum cümlemi. Aynı anda gülmeleri üzerine kaşlarımı çatmıştım.

İlk gün ya, daha başlamadı. Bir kere olaysız başlayalım bir şeylere, lütfen ya.

"Yüz ifaden mesela?"

Cevap vereceğim esnada içeriden çağırılmamızla muhteşem sohbetimiz de yarıda kalmış oldu. Keremle tekrardan bakışıp birbirimize "görüşürüz" dedikten sonra içeriye girmiştik.

Kalabalık, tahmin edileceği üzerine. Ama bu kalabalık bile değiştirmiyordu yalnızlık hissiyatını. Yalnız da değildim aslında ama içten içe insanın duyduğu o duyguyu yaşıyordum bir şekilde.

"Etrafı garip bir biçimde süzme şeklinden anlaşılıyor rahatsızlığın keşke çaktırmasan." Çağatay'ın sesini duymamla bakışlarım ona yönelmişti.

"Ne yapayım gelir gelmez hedef tahtası oldum birileri tarafından." Çok da kısık olmayan bir sesle kurduğum cümle üzerine Çağatay'ın kaşları çatıldı ve etrafına bakınmaya başladı suçluyu aramak istercesine.

"Kim, ne dedi?" Ses tonu ciddileşirken "boşver" dercesine yaptığım el hareketi verdiğim cevap olmuştu. "Ben sana sonra bunu soracağım." Bakışını atmak durumunda kalmıştı çünkü şefler gelmişti.

Ne kadar konuşulmuştu hesaplayamamıştım. Çok fazla kişi vardı stüdyoda ve neredeyse herkes konuşmuştu. Konuşma sırasının bana geldiğini bana çevrilen gözlerden ötürü anlamıştım.

"Burayı son terk edenlerden biri de Nesil, öyle değil mi Danilo şefim?" Mehmet şefin sorusu ile Danilo şef gülümsemişti.

"Eveti Mehmet şefi Nesil'in inanalmaz o çıkışı hala aklımızda. Bu sene de o çıkışı görecek miyiz?" Danilo şefin yerelleştirilmiş türkçesine gülümsemiştim. Cümlelerini bazen anlamak mümkün olmayabiliyordu ama bir şekilde kendisini ifade etmeyi başarıyordu.

"Görebileceğinizi ümit ediyorum."

"Ana kadroya girebilirse tabii." Sergen'in güya espri altında kurduğu cümleye herkes gülerek karşılık verirken ben de gülmüştüm. Ama diğerlerinden daha farklı bir gülüştü benimkisi. Bunu da onların ayırt edebileceğini sanmıyordum. Yan tarafımda duran Çağatay hariç. Eminim ki ciddi bir ifade ve beraberinde sorgulayıcı bakışlar ile bana bakıp duruyordu.

"Kalabalık benim gözümü korkutmuyor şef, istediğim zaman ne kadar kalabalık olursa olsun önümü görebilecek kadar kendime yer açabileceğimi de bilen biliyor, bilmeyen de öğrenir."

Uğultular azalmaya başlamış, yerini fısıldaşmalar almaya başlamıştı. Şeflerin vereceği yanıtı görmek için ikisiyle de göz kontağı kurmaya özen göstermiştim.

"Gerçekten Nesil'in o beklenmedik çıkışı buradaki yarışmacılarda nadir olarak gördüğümüz bir şey. Vites arttırma dediğimiz o olayı bir anda yapıp hiç bozmadan devam etmek görmek istediğimiz şeyler arasında." Dedi Mehmet şef. Danilo şef ise başıyla onayladı sözlerini.

"Ve inanayorum ki bu sene de aynı başşşarıyı gösterebilecekki."

Duyduğum sözler yüzümdeki gülümsemeyi arttırmaya yetse de Sergen'in yüzünü görmeme yetmemişti.

Daha tanımadığı halde ilk günden bu şekilde uğraşmaya başlayarak ne yapmaya çalışıyordu anlayamamıştım, anlamak da istediğim pek söylenemezdi. Umursamama kararı almış ve şeflerin söz verdiği kişileri dinlemeye başlamıştım.