Pov Spirit
Alles wat ik ooit had, was binnen enkele tellen verdwenen. Niemand meer die me zou helpen bij wat ik nu moest gaan doen. Niemand die tegen me kon zeggen wat fout was en wat goed.
Ik was helemaal alleen achter gelaten. Als kind van 17 wil je niet alleen zijn als je net iedereen weer gevonden had. Het had me moeite gekost om mijn ouders te vinden toen ik ze jaren geleden kwijt raakte, en nu zijn ze weer van me afgenomen. Nu zelfs voorgoed.
Uren heb ik bij mijn ouders gezeten, pratend over wat er was gebeurt in de tijd dat ik er niet was en wie er nu de baas was etc. Het had me goed gedaan om met ze te praten, niet wetend dat het maar voor korte tijd zou zijn.
Nu moest ik ze weer achter laten. Met betraande ogen keek ik naar wat vroeger ons kleine dorpje was. Tenten stonden in brand en er lagen allemaal dode indianen voor mijn voeten.
En ik heb dit allemaal gedaan.
Ik.
Ik ben de oorzaak van alles wat hier is gebeurt en ik wilde dat het nooit was gebeurt.
Snelle paardenhoeven kwamen mijn kant op. Geschrokken keek ik op. Vanuit de verte zag ik hoe er blanke mannen hierheen kwamen rijden. Zo snel ik kon pakte ik mijn laatste spullen. Bij de bosrand keek ik om, voor de laatste keer.
De tranen die ik had ingehouden, begonnen te stromen toen ik zag hoe een jongeman dekens over mijn ouders legde.
'Het spijt me...' fluisterde ik voordat ik diepe donkere bos in rende.
Veel leesplezier en vergeet niet te voten!
JE LEEST
Never Expected
RomanceSpirit, een indiaans 16 jaar oud meisje, is op eg naar haar opa en oma als ze haar "eerste" mate tegenkomt. Als al snel blijkt dat hij eigenlijk haar mate niet is en ze haar echte mate vindt, begint het verhaal pas echt. Wat er met hen gebeurt kom j...
