Never Expected

Hoofdstuk 29

Pov Spirit

Zayne drukte me zacht op het grote bed. Zijn ogen waren vloeiend zilver en ik wist dat mijne dat ook moesten zijn. Zijn lippen gleden langs mijn kaak en hals naar beneden. Ik beet op mijn lip en sloot mijn ogen half toen zijn handen naar beneden gleden. Met een vloeiende beweging had hij mijn shirt over mijn hoofd getrokken. Hij gromde zacht tegen mijn huid toen hij de knoop van het stuk stof voor mijn borsten niet open kreeg. Glimlachend keek ik hem aan. Zijn altijd al warrige haar was nu zelfs nog warriger en mijn handen streelden er zacht doorheen. Na wat gepruts had hij de knoop los gekregen en haalde hem voor mijn borsten weg. Zijn ogen zochten de mijne en toen ik erin keek probeerde ik meteen weg te komen. Het waren zijn ogen niet meer, maar de ogen van Tobias. Tranen begonnen te stromen toen Tobias mijn handen boven mijn hoofd vast pinde. Met zijn andere hand streelde hij zacht mijn borsten voordat die naar beneden gleed. Steeds verder naar beneden. Snikkend legde ik mijn hoofd dieper in het kussen toen zijn hand naarbin-.

'Wordt wakker!' Zayne's stem drong tot me door en meteen schoten mijn ogen open. Mijn bevende lichaam werd tegen hem aan getrokken en huilend klampte ik me aan hem vast. Zijn geur hing als een warm deken om me heen en langzaam stopte ik met huilen. Hij zei zacht sussende dingen in mijn oor. Wat hij zei kon ik niet verstaan, maar alleen zijn stem kalmeerde me al.

'Gaat het wel met je?' vroeg Zayne zacht terwijl hij mijn haar streelde. 'Je was helemaal aan het bibberen en shaken en ik kreeg je maar niet wakker.' Doordat zijn stem brak op het einde van zijn zin begonnen de tranen weer te stromen die gestopt waren.

'Het spijt me,' huilde ik tegen zijn blote borst. 'Het was gewoon een nare droom, meer niet. Maak je maar geen zorgen. Ik vraag wel om hulp als ik dat nodig heb, goed?'

Zuchtend trok hij me dichter tegen me aan. 'Alleen beloofd als je nu weer gaat slapen.' zei hij streng. 'Het is midden in de nacht en we zijn allebei nog moe van de dagen hiervoor.' Gapend moest ik toegeven dat hij gelijk had.

***

Die volgende ochtend werd ik wakker door een maar al te bekent geluid. Ik richtte me meteen op en zag dat Zayne een stuk vlees naar binnen sleepte. Zonder een waarschuwing van Cloë voelde ik hoe mijn botten veranderden. Een piep kwam uit mijn keel. Zayne draaide zich meteen naar mij om en ontspande toen hij mij zag. Spinnend liep hij op mij af en duwde zijn snuit in mijn hals.

Ik hoop dat je everzwijn lekker vindt? vroeg Zayne twijfelend aan mij. Ik weet in ieder geval dat het lekker moet zijn, ook al heb ik nog niet vaak gehad.

Ik heb nog nooit everzwijn gegeten, gaf ik toe. Maar voor alles is een eerste keer. Mijn poten droegen mij naar het everzwijn. Na de geur te hebben geroken, nam ik een grote hap.

Laat je nog wel wat voor mij over? grapte Zayne. Verbaasd keek ik naar hem op. Hij lag uit de wind dat nog steeds de grot in kwam en had zijn kop op zijn voorpoten gelegd.

Vanaf hier kon in hem niet ruiken en dat beangstigde me om de een of andere reden. Ik liet het everzwijn met rust en liet me naast hem op de grond zakken. Nu ik naast hem lag, rook ik een andere geur vermengd met de zijne. Het duurde even voordat ik doorhad dat de geur afkomstig was van bloed. Zíjn bloed.

Ik veranderde terug en met grote ogen keek ik hem aan. Schuldbewust keek hij naar beneden nadat hij ook veranderd was. 'Ik heb een soort aanvaring gehad met een wolf?' Het kwam er eerder vragend uit. 'Hij overviel me gewoon.' antwoordde hij onverschillig toen ik hem vroeg wat er gebeurt was.

'Het overviel je gewoon?' vroeg ik verbaasd. 'Heeft hij je veel pijn gedaan?' Mijn ogen scanden zijn lichaam en kwamen uit bij zijn zij.

'Laat me je zij eens zien,' zei ik streng tegen hem.

'Het is niets, oké!' viel hij tegen me uit. 'Het gaat vanzelf wel weg! Bemoei je er gewoon niet mee, Spirit!'

Gekwetst keek ik van hem weg. Tranen branden in mijn ogen en ik wist dat ze snel over mijn wangen zouden stromen. 'Ik wil alleen helpen,' fluisterde ik nog steeds naar beneden kijkend.

'Dat snap ik ook wel, verdomme.' Hij trok me tegen zich aan en ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. Geluidloos gleden de tranen over mijn wangen. 'Niet huilen,' zei hij zacht in mijn oor. 'Ik wilde niet dat... Maak je gewoon niet zo veel zorgen, goed? Het gaat vanzelf wel over.'

Bibberig zuchtte ik. Zonder wat te zeggen gleden mijn ogen naar zijn zij. Er zaten drie sneeën waar nog steeds bloed uit stroomde. Zacht streek ik er met mijn vingers overheen.

Een pijnlijke steek trok opeens door mijn rug heen. Een gil kwam over mijn lippen toen ik ook nog met een harde klap op de grond belandde. Hij had me gewoon van zich af gesmeten tegen de muur!!

'Verdomme!' hoorde ik iemand verweg vloeken. Zwarte vlekken dansden voor mijn ogen.

'Niet weggaan!' smeekte dezelfde stem. Ik voelde niets meer en werd steeds verder het zwarte gat in getrokken. 'Het spijt me echt! Ik wist niet dat...'

Verder hoorde ik niet, want het zwarte omhulde me.

Pov Zayne

Tranen stroomden over mijn wangen. Waarom raakte ze dan ook mijn wonden aan?!

Zij?! riep Jake me kwaad toe. Als jij haar niet van je af had gesmeten...! Je had niet meteen zo moeten reageren!

Daar kan ik nu niets meer aan veranderen! gromde ik tegen hem. Het enige wat we nu kunnen doen is wachten totdat ze wakker wordt.

Als ze wakker wordt.

Ze wordt wakker! Voor het eerst in tijden was ik bang dat ik haar voor goed zou kwijt zou raken.