Never Expected

Hoofdstuk 51

Pov Zayne

Opgelucht meldde ik de welpen dat we naar mama gingen. Zo had ik een excuus om de genante vragen van Lucy te vermijden. Ze stelt echt akward vragen ook al is ze nog niet zo oud. Het waren nu al nieuwsgierige aagjes en dat frustreerde me soms. Ik liep de welpen voor naar boven. Opgewonden volgden ze me naar boven.

Met mijn neus had ik al snel het geurspoor van mijn mate gevonden. We volgden het spoor en kwam al snel uit bij de open plek die Spirit ook gevonden had. Ze keek ons glimlachend aan toen we de berg op waren. Mijn bek viel open toen ik het uitzicht zag. Het was hier zelfs groen! Dat had ik nooit verwacht. Ook onze kinderen keken verbaasd naar de vallei. Veel dieren hadden ze nog nooit eerder gezien en ik wist niet dat ze hier ook leefden.

Fazanten, geiten, konijnen en noem maar op liep hier rond. In grote getallen zaten ze bij elkaar. Spirit was verder de vallei ingelopen. Water bereikte mijn neusgaten, wat betekende dat we hier makkelijk zouden kunnen overleven. Ik volgde mijn mate de vallei in, met de welpen dicht bij me.

De dieren keken ons onderzoekend aan, beschermden hun jongen. We liepen met een boog om een grote kudde geiten heen. Bijna elk geit daar had jongen en de bok keek ons met aandachtige ogen aan. Het leek alsof hij ons liet passeren, maar als snel kwam de bok op ons afgestormd. Meteen grauwde ik verdedigend naar de bok. Spirit nam de welpen onder haar hoede en leidde naar verder van de kudde vandaan.

Ik wilde niet met de bok vechten, wetend hoe het voor ons allebei zou aflopen. Ik liep grauwend ook naar achteren. Het voorbeeld volgend van mijn mate die onze welpen in veiligheid had gebracht. De bok bleef me aankijken, terwijl ik langzaam naar achteren bleef lopen. Pas toen een geit naar hem toe kwam, ging de bok ook naar achteren. Heel licht knikte ik naar hem, voordat ik me omdraaide en naar Spirit toe snelde.

Zij had zich een weg gebaand naar een beekje dat zacht stroomde. Daar waren de welpen aan het spelen en aan het donderjagen. Met een nauwlettend oog werden ze in de gaten gehouden. Mijn mate keek me opgelucht aan toen ik bij haar kwam liggen. Ze streek met haar kop langs de mijne. Ik ben blij dat er niets gebeurt is, zei ze spinnend. Het deed me gek genoeg heel wat dat ze zo bezorgd om me was. Dat zal wel te maken hebben met dat we mates zijn.

Langzaam werd het donkerder in de vallei en sterren fonkelden voorzichtig in het zwarte gat boven ons. De temperatuur nam langzaam af en de welpen kwamen al snel tegen ons aan liggen. Lucy kroop helemaal onder mijn vacht op mijn borst. Daar bleef ze licht spinnend liggen. Peter kwam aan de zijkant tegen me aan liggen, zo dicht mogelijk in de vacht van mijn flank. Glimlachend keek ik ook naar Susan en Edmund, die zich hun heenkomen bij Spirit hadden gezocht. Spirit had ze allebei tussen haar voorpoten en ze legde haar kop over hen heen voor meer warmte.

Haar ogen gingen weer open toen ze merkte dat ik naar haar keek. Ze keek me met een verlangende blik aan, maar we wisten allebei dat we nu niets konden doen. Een koude wind streek door onze vacht. Een onbekende geur drong mijn reukorgaan binnen en ik schoot gelijk overeind. Ook Spirit had het geroken, haar verlangende blik had plaats gemaakt voor herkenning.

Ken jij die geur? vroeg ik verbaasd.

Ze stond op en keek met gespitste oren rond. Ze rook diep in het rond en keek zoekende over de vlakte heen. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wie zou ze zoeken? Haar hele clan is dood en haar grootouders hebben ons weggestuurd.

Ik piepte zacht naar haar, vragend om aandacht, maar ik werd staal genegeerd. Verontwaardigend legde ik mijn kop op mijn voorpoten en keek naar het water dat haar weerspiegelde. Wat zag ze er toch adembenemend uit, zo met de wind die door haar vacht heen blies. Haar prachtige ogen die over de vlakte heen flitsten. Ik kon geen genoeg van haar krijgen.

Toch sloot ik mijn ogen. Ik merkte dat het al donkerder begon te worden en besloot dat het ook voor de welpen, die weer wakker waren geworden en met mekaar aan het spelen waren, ook bedtijd was. Ik piepte naar hen. Meteen kwamen ze naar me toe en kropen dicht tegen mij aan. De wind was al kouder geworden en ze zochten beschutting in de vacht bij mijn buik.

Ik keek om me heen en zag dat Spirit nog steeds bij het water stond met gespitste oren. Weer piepte ik naar haar. Ik kon door de mateband voelen dat ze het koud had, en ik wilde dat ze naast me kwam liggen.

Schatje, kom alsjeblieft naast me liggen, smeekte ik haar. We zullen moeten wachten totdat je de geur weer ruikt en misschien dat we ze dan kunnen opzoeken. Geef jezelf de tijd om te rusten.

Mokkend draaide ze zich om. Nu ze zo naar me keek, kon ik aan haar zien dat ze allang had willen slapen, maar dat ze zichzelf had gedwongen te blijven staan. Moeizaam kwam ze tegen me aan liggen. Met spijt likte ze over mijn snuit heen. Het spijt me, zei ze gapend.

Rustig maar, schat, zei ik zacht. Ga nu maar slapen, dan hou ik de wacht wel.

Ik was nog niet eens helemaal uitgesproken toen ik al merkte dat ze al in slaap was gevallen. Glimlachend keek ik nog even naar mijn mate voordat ik me weer op de omgeving richt. Ik merkte al snel dat veel dieren hier in de omgeving rondliepen, diep in de nacht. Veldmuisjes, kwakende kikkers en nog veel meer andere diertjes waren opzoek naar eten.

Ik legde mijn kop op mijn voorpoten en sloot heel even mijn ogen. Irritante tintelingen schoten opeens over mijn lichaam, wat alleen maar kon betekenen die er iemand naar me keek. Ik opende langzaam één oog en keek de open plek over. Al snel had ik de twee fonkelde ogen in het maanlicht aan de overkant van het meertje gezien. Ook opende ik mijn andere oog en richtte me op, latend zien dat ik wakker was.

Allereerst keek ik even naar de welpjes, waardoor ik zeker wist dat ze alle vier nog naast me lagen. Aan de tintelingen in mijn andere zij liet me weten dat Spirit nog steeds naast me lag. De ogen aan de andere kant van het meer waren er niet meer, maar er liep een ander dier onze kant op.