Never Expected

Hoofdstuk 48

De pups van Spirit en Zayne. Enjoy!!!

Pov Zayne

Ik moest mijn mate vinden. Nu ik me op Spirit concentreerde, kon ik duidelijk voelen dat ze diep teleurgesteld en verdrietig was.

Verdrietig kon ik begrijpen, maar teleurgesteld? Waarom zou ze teleurgesteld zijn? Misschien omdat je niet achter haar aan bent gegaan? Jake klonk gefrustreerd en kwaad. Hij klonk zoals ik me voelde. Ik moest haar vinden.

Hoe zouden we haar kunnen vinden? Ik moest en zou haar en onze pups vinden. Ik kan haar niet alleen voor onze pups laten zorgen.

Probeer contact met haar te maken. Als mate zou je elkaar niet kunnen nergeren.

Ik deed wat hij vroeg. Ik probeerde het in ieder geval, maar kwam er al snel achter dat ze niet reageerde. Waarom reageert ze niet?! vroeg ik hulpeloos aan Jake.

Dat is alleen mogelijk als ze bewusteloos is of... Jake maakte zijn zin niet af.

Of wat?!

Dood.

Mijn hart brak. Piepend zakte ik door mijn poten. Dit kon niet waar zijn. Ik wilde het niet geloven. Nee! Nee! Ze kon niet dood zijn! Dan hadden we het toch wel geweten? We moeten haar gaan zoeken.

Ik schoot overeind en vloog op Jozefien af. Welke kant is ze opgegaan? Jozefien keek me met grote ogen aan. Welke kant?! Woedend zette ik mijn klauw tegen haar keel. Zeg het!

De richting waar ik vandaan kwam. Ze had zich klein onder mij gemaakt, in de hoop dat ik haar niet zou vermoorden. Ze had geluk. Het is dat ik opzoek ging naar Spirit, want anders...

Langzaam ging ik van haar af, zorgend dat ze zich klein hield. Ik liet mijn blik een keer over haar heen glijden. Een flits van een beeld kwam over mijn netvlies toen ik naar haar buik keek.

Ze gaat pups van ons krijgen, zei ik tegen Jake terwijl ik het beeld daarvan van mijn netvlies probeerde te schudden.

Dat dacht ik niet. Jake nam me zonder waarschuwing over en zette zijn nagels in haar buik. Dit is voor haar. gromde hij met zijn stem.

Jozefien dook piepend ineen en draaide zich van me weg, in de hoop dat Jake niet nog meer schade zou aanrichten. Het kwade was al geschiet. Ik nam Jake weer over en zonder me nog ergens om te bekommeren, rende ik tussen de struiken door, opzoek naar Spirit.

Pov Spirit

Met een barstende hoofdpijn werd ik wakker. Wat was er gebeurt? Wazig keek ik om me heen. Een last viel van mijn schouders toen ik door had dat ik nog in het bos was.

Spirit? Kan je me horen? Een opgelucht, maar ook vervelend gevoel kwam in me naar boven. Ik was opgelucht dat Zayne naar me toe kwam, maar ik vond het nog steeds niet zo'n fijn idee dat hij met Jozefien...

Waar ben je? Zijn paniekerige stem liet me niet verder denken. Ik ben bij de pups, maar ik zie je nergens.

Verward keek ik om me heen. Waar was ik eigenlijk? Ik heb ook eerlijk gezegd geen idee waar ik ben...

Langzaam stond ik op. Mijn spieren protesteerde hevig, botten knakten luid, voordat ik recht stond. Ik rekte me eerst goed uit, voordat ik het spoor van de pups volgde.

De geur was best duidelijk te volgen. Tussen de struiken door hoorde ik zachtjes gepiep. Mijn hart maakte een sprong toen ik Zayne bij onze pups zag zitten, beschermend.

Meteen kwam hij overeind toen hij me zag. Voorzichtig kwam hij naar me toe. Een meter voor me bleef hij stil staan. Ik wist waar hij op uit was. Hij wilde dat ik de laatste meters zou overbruggen en hem zou vergeven, maar noway dat ik dat nu al ga doen. Hij gaat eerst maar spijt krijgen van wat hij heeft gedaan.

Met mijn kop in de lucht, om hem te laten zien dat ik het niet vergeten was, wat er gebeurt was, liep ik om hem heen. Zonder hem aan te kijken, ging ik tegen onze pups liggen, die meteen tegen me aan kropen.

Lucy gaapte, wurmde zich onder mijn kop, waar ze heerlijk in slaap viel. Zayne had zich naar me toe gedraaid en keek me met smekende ogen aan. Met spijt ontweek ik zijn blik.

Als ik hem nu aan zou kijken, wist ik dat ik hem meteen zou vergeven en dat was ik niet van plan om te doen. Hij zou mijn vertrouwen opnieuw voor zich moeten winnen.

Ook al was mijn hart het niet met mijn beslissing eens. En Cloë ook niet.

Pov Clarissa

Hoofdschuddend keek ik naar Jozefien die lag te slapen in de zon. Hoe kreeg ze het in vredesnaam voor elkaar om twee mates uit elkaar te drijven? Hun vertrouwen had zich net weer volledig hersteld, na het geheugenverlies van Spirit.

Het maakte me zo boos. We hadden het er nog over gehad. Niet stoken tussen hen en wat doet Jozefien? Juist, ze stookt. Het deed me pijn dat ze zo geworden was. Ik denk dat papa en mama al helemaal teleurgesteld zouden zijn.

Wendy had zich afgezonderd gehouden van ons jongste zusje. Zij kon het niet bevatten dat zij Zayne zo ver had gekregen dat hij met haar seks zou hebben. Wendy heeft Jozefien sindsdien ook niet meer aangekeken. Het voelde alsof we verder uit elkaar dreven.

Ik vind dat we nu gewoon moeten gaan, zei Wendy tegen me. Ik vind dat we haar moeten achterlaten. Het enige wat zij doet is ons in de problemen brengen. Als zij gewoon er niet voor gezorgd had dat Zayne haar zwanger zou maken, wat bij nader inzien toch niet zou zijn gebeurt als het aan hem lag, dan hadden we weer een clan gehad en waren we veiliger geweest.

Ik snap je frustratie, Wendy, suste ik haar. Ze keek me ongeloofwaardig aan. Echt, ik snap het, maar we kunnen haar niet alleen laten...

Waarom niet?! riep Wendy er kwaad door heen. Door haar hebben we geen clan meer! Door haar moeten wij weer voor onzelf zorgen en hopen dat we maar iets te eten krijgen! Het is allemaal haar schuld ver...

Niet vloeken! zei ik streng. Wat gebeurt is, is gebeurt. Daar kunnen we nu niets meer aan veranderen. De enige vraag is, hoe gaan we dit oplossen?

Heeeyy people!!

Spelfouten?? Zeg het alsjeblieft :)
Fijn weekend!! En fijne carnaval natuurlijk voor de liefhebbers :D

Groetjesss