Never Expected

Hoofdstuk 20

Pov Spirit

*WAARSCHUWING!*

Ik was opslag de onweer en bliksem vergeten toen zijn lippen de mijne raakten. Een blos trok over mijn wangen toen ik mijn benen om zijn heupen sloeg en zijn opgewondenheid (is dat een woord?) voelde.

Hij tikte zacht met zijn tong tegen mijn onderlip aan, vragend om toestemming die ik hem maar al te graag gaf. Onze zoen werd intenser en heviger en ik genoot ervan.

Cloë werd helemaal gek in mijn hoofd. Ze spinde als een gek en bleef maar rondjes rennen. Ik voelde hoe blij ze was met wat er nu gebeurde en ik was het helemaal met haar eens.

Warme tintelingen stroomden door heel mijn lichaam heen. Deden mijn lichaam ontspannen en gevoelens los komen die ik nog nooit eerder had gevoeld.

Hijgend onderbraken we onze intense zoen. Zijn lippen zoenden mijn kaak, hals. Ik huiverde toen hij me net onder mijn kaak in mijn hals zoende. Zacht begon hij daar te zuigen en ik kon een kleine kreun van genot niet onderdrukken.

Zijn lippen vormden een glimlach tegen mijn huid terwijl hij zijn handen over mijn lichaam liet glijden. Strelend over mijn buik liet hij zijn handen verder naar beneden dalen.

Weer trok er een huivering door mijn lichaam toen zijn koude handen onder mijn shirtje gingen. Mijn handen maakten patronen op zijn rug en ik voelde alle spieren die hij aanspande.

Ik zoende hem zacht op zijn lippen. Mijn handen gleden richting zijn buik toen ik hem om toestemming vroeg. Zonder aarzelen gleden mijn handen onder zijn shirt en ik voelde hoe hij zijn buikspieren aanspanden.

Hij trok mijn shirtje steeds verder omhoog, totdat ik mijn handen van zijn buik moest halen zodat hij mijn shirt in een soepele beweging uit kon trekken.

Langzaam begonnen zijn handen mijn borsten te strelen. Het was een aangenaam gevoel, waar ik echt van genoot. Zonder dat ik het besefte, hadden mijn vingers de riem, knoop en rits van zijn broek al losgemaakt. Blozend sloeg ik mijn ogen neer toen ik zijn blik op me voelde branden.

'Je hoeft je nergens voor de schamen, liefste,' grijnsde hij terwijl hij zacht mijn wang streelde. 'Ik kan voelen dat je er nog niet klaar voor bent, dus ik zal wachten totdat je er klaar voor bent.'

Ergens was ik opgelucht dat hij had gevoeld dat ik er eigenlijk nog niet klaar voor was. Maar aan de andere kant, ik wilde hem zo graag voelen, meer dan dat je zou verwachten van iemand die hem nog maar pas kent.

Hij ging op zijn rug liggen en trok me tegen zich aan. Ik legde mijn hoofd op zijn gespierde borst en voelde al snel hoe de slaap zich een weg naar binnen vocht.

Gapend drukte ik me nog dichter tegen hem aan. Verbaasd richtte ik me op toen ik door kreeg dat hij helemaal een shirt meer aan had. 'Sinds wanneer heb je je shirt uit?' vroeg ik hem terwijl ik hem aankeek in zijn prachtige blauw bruine ogen.

'Dat is mijn geheim, schoonheid,' grijnsde hij. Glimlachend legde ik mijn hoofd weer op zijn gespierde borst legde. Hij had geen sixpack, maar dat was voor mij ook niet nodig. Zolang hij maar lief was en van me houdt.

Pov Stan

Ik zoek nu al een paar dagen en ik heb geen idee waar ik moest zoeken. Hoe kon die indianen stamhoofd nou zeggen dat ik haar moest zoeken? Ze was gewoon verdwenen. Daar konden wij ook niets aan doen.

Vloekend vervolgde ik mijn weg door het bos. Ik wist niet voor hoelang ik had gelopen, maar het begon al donker te worden toen ik bij een huis aankwam dat omringd was door het bos.

Ik snoof in de lucht en kon haar geur duidelijk ruiken. Mijn oren spitsten zich en twee harten waren duidelijk te horen. Ze is dus niet alleen, zei Alec. Moeten we terug gaan of niet?

Ja, zei ik zonder aarzelen. Dit melden we bij die indiaan. Chase hoeft niet te weten dat we toch naar haar zijn gaan zoeken. Daar krijgen we alleen maar problemen mee.

Kunnen we dat wel doen? vroeg Chase nadenkend. Kunnen we zomaar een bevel van de Alpha negeren om naar hem toe te gaan?

Dat moeten we er dan maar op wagen. Met die woorden draaide ik me om en snelde het bos weer in, op weg naar het indianenstamhoofd.

Pov Zayne

Ze lag vredig tegen me aan te slapen. Het voelde vertrouwd om haar zo dicht bij me te hebben. Jake was me aan het opjutten dat ik haar de mijne moest maken, maar ik wist dat ik geen overhaaste dingen moest doen. Eerst haar vertrouwen winnen, dan toestemming vragen en dán pas claimen.

Bijna was ik ingedommeld, maar schoot overeind toen ik een onbekende geur rook. Doordat ik rechtop was geschoten, was Spirit wakker geworden en keek me verbaasd aan. 'Wat is er aan de hand?' Haar stem klonk nog wat ruw van het wakker worden.

'Volgens mij ruik ik een onbekende geur,' zei ik nadenkend terwijl ik in de lucht bleef ruiken. Zonder nog iets te zeggen sloeg ik het deken van me af en liep naar de gang. Aan voetstappen achter me te horen, wist ik dat ze me achterna kwam.

Bij de voordeur bleef ik staan. De geur kwam van buiten, wat dus een hele opluchting was, omdat diegene dus niet binnen is geweest en ook niet weet wie er nu precies binnen waren of zijn. Mijn hand bleef op de deurkink liggen toen ik vanuit mijn ooghoek zag hoe haar gezicht wit weg trok.

'Ik ken die geur,' mompelde ze zacht. Haar gezicht werd steeds witter en ik draaide me naar haar om. 'Volgens mij is het de geur van...' Een snik onderbrak haar zin.

'Van wie?' vroeg ik zacht terwijl ik een stap dichter bij deed.

'Van de Beta van hem...'

Op slag was ik de geur vergeten. Ik was met een paar passen bij me en trok haar dicht tegen me aan. 'Rustig maar,' fluisterde ik zacht in haar oor. 'Hij zal je niet meenemen, dat beloof ik je. Zolang ik er nog ben, zal je niets overkomen.'

Ze keek naar me op met betraande ogen. Met mijn duimen veegde ik haar tranen van haar wangen en zoende haar zacht op haar voorhoofd. 'We kunnen weggaan als je dat liever hebt,' opperde ik voorzichtig. Ik wist dat ze nog wel last had van haar lichaam, ook al waren de brandwonden voor het grootste gedeelte weg. Dus ik wist ook niet of het wel een goed idee was.

'Ja.' zei ze na enige tijd. 'Misschien is dat wel het beste.'