Never Expected

Hoofdstuk 23

Pov Zayne

Glimlachend kijk ik neer op mijn prachtige mate. Ze sliep nu heerlijk tegen mijn borst aan. Ik was op onze zijen gedraaid, zodat zij rustig kon slapen. Het lukte me maar niet om te stoppen met glimlachen. Ik had nooit verwacht dat ze "ja" zou zeggen op mijn vraag om door te gaan.

Morgen ben ik van plan om het helemaal opnieuw te doen. Haar tweede keer echt speciaal te maken. Ik weet alleen nog niet hoe.

Ik liet me naast haar op de grond zakken en sloeg een arm om haar middel heen waarmee ik haar dichter bij me trok. Mijn ogen gleden bijna als vanzelf dicht.

***

Mijn ogen vlogen open toen een geritsel mijn oren bereikten. Langzaam richtte ik me op. De schemering was gevallen, wat betekende dat we hier al bijna de gehele dag lagen en het kijken ging heel wat moeilijker.

Het geritsel kwam overal vandaan en het deed me mijn spieren aanspannen. Beweging naast me verraadde dat Spirit ook wakker werd. Ze opende langzaam haar ogen en keek me aan met een glimlach op haar lippen.

'Relax,' zei ze lachend. 'Het zijn maar konijntjes. Daar hoef je echt niet bang voor te zijn.' Ze legde haar hoofd weer tegen mijn borst. 'Laten we nog even slapen,' mompelde ze slaperig. 'Ze vallen ons heus niet lastig.'

Met tegenzin ging ik weer liggen. 'Oké,' mompelde ik. Ze ging warmer tegen me aan liggen en aan haar langzame rustige ademhaling te horen, was ze al weer in slaap gevallen.

Ik moest me eigenlijk ook geen zorgen maken. Zij was opgegroeid in het bos en wist vast wel het verschil tussen alle soorten geritsel. Toch riskeerde ik niet dat er iets zat dat geen konijn was, dus koppig als ik was, bleef ik wakker.

En dat bleek maar goed ook. Een sterke geur van jagers drong mijn neus in. Puur op instinct maakte ik haar wakker en trok alleen mijn boxer en broek aan. Ze keek me even verbaasd aan voordat haar ogen zich opende van schrik.

Ze pakte haar stuk stof en deed dat snel onder het deken voor haar borsten. Met een stevige knoop, knoop ze hem vast op haar rug. Snel reikte ik haar haar onderbroek en broek aan, terwijl ik de rest van onze spullen oppakte en in de tas propte. Dat zal ik later wel opvouwen.

Een hand gleed in de mijne en ik wist, voelend aan de tintelingen, dat het Spirit was. Nog snel rook ik in de lucht om zeker te weten dat we niet recht in hun handen zouden rennen.

Zo snel we konden, vluchtten we weg. Ze had mijn hand stevig vast gepakt en kon me daardoor beter bijhouden. We renden een hele lange tijd, totdat ze smeekte om even te stoppen.

Het hele bos was in duisternis gehuld. Het nachtleven was al in volle gang. Vleermuizen vlogen in het rond, uilen waren opzoek naar een maaltje en overdag dieren die later waren, sprongen zo snel ze konden terug in hun holen.

Met een zachte kreun van pijn zag ik hoe mijn mate door haar benen zakte. Bezorgd knielde ik bij haar neer. Ze had haar handen over haar buik heen geslagen en kermde zacht. Meteen wist ik wat er aan de hand was. De verandering was begonnen.

Snel switch ik naar mijn lynx-vorm en ging op een gepaste afstand van haar liggen, de omgeving via mijn oren in de gaten houdend. Zachte knakken, van berekende botten, waren hoorbaar in het bos. Ik snoof in de lucht en kon de jagers ruiken.

Snel stond ik op. Ik moest iets verzinnen om de jagers op een dwaalspoor te zetten. Ik keek nog even naar Spirit en zag dat ze al bijna getransformeerd was. Ik besloot bij haar te blijven, dan konden we meteen gaan als ze helemaal getransformeerd was.

Pov Spirit

Pijn vlagen schoten door mijn lichaam heen. Deden mijn botten breken en weer op de goede plek zetten. Het lukte me om geen geluid te maken, wetend dat ergens jagers nog steeds actief zijn. Mijn kleren scheurden gek genoeg niet, waar ik erg blij mee was.

Een piep kwam uit mijn mond toen in aan Zayne wilde vragen of hij bij me kwam liggen. Ondanks dat ik dacht dat hij me niet verstond, kwam hij toch naast me liggen.

Meteen verdween de pijn voor een groot gedeelte.

Het lukte me me op te richten, nadat Zayne ook was opgestaan. Dit voelt zo raar. Als je gewend bent om op twee benen te lopen, is ineens op vier poten lopen heel moeilijk.

Ik wankelde dus nog erg op mijn poten, wat Zayne blijkbaar grappig vond, want hij maakte een soort hoog piepgeluidje, wat ik aannam dat dat lachen was.

Langzaam zette ik wat passen in het rond. Dat we hier snel weg moesten, was al geen geheim meer.

Vanuit mijn ooghoek zag ik wat aan komen vliegen. Met een sierlijk sprong, sprong ik naar Zayne. Toen ik omkeek, zag ik dat er een pijl uit de grond stak waar ik net had gestaan.

Volg me, hoorde ik Zayne's stem zeggen voordat hij weg rende. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen. Ik stoof achter hem aan en kon hem makkelijk bijhouden.

We renden en renden en als het voor de lol was geweest in plaats van voor ons leven, dan had ik er misschien nog wel van genoten ook.

Na misschien een uur lang had door gerent te hebben, mijn poten me niet langer vooruit konden brengen, zakte ik op de grond.

Zayne likte over mijn snuit heen en zwiepte met zijn staart. Zuchtend kwam ik weer overeind. Ik weet dat we verder moeten, mopperde ik tegen hem. Maar kunnen we niet voor twee minuten stil blijven staan?

Waar heb je het over? vroeg hij verbaasd. Je was in slaap gevallen een paar uur geleden en ik maakte je net wakker.

Ik fronste mijn wenkbrauwen. Was het dan allemaal een droom geweest? Zitten er jagers achter ons aan? Ik moest het gewoon weten.

Nee, waar haal je dat nou weer vandaan?

Nergens.

Wat?!

I know... Gebeurt niet zo veel... Maar dat komt nog wel. *Duivelse paarse smiley*
Nergeert niet te voten annex comenten.

Ideeën zijn altijd welkom!!

Ik ben van plan om een voorraad te maken van een aantal hoofdstukken. Ik beloof dat ik aan het eind van deze week er weer een hoofdstuk op zet. (Zo kan ik namelijk updaten en van de vakantie genieten als het warmer weer wordt.) Bedankt voor het begrip.