Never Expected

Hoofdstuk 19

Pov Spirit

Rustig was ik omhoog gekomen om het dier niet te laten schrikken. Het was het prachtigste dier wat ik ooit tegen gekomen ben. Het is een lynx, zei de stem zacht en warm in mijn hoofd. En hij wil dat je hem aanraakt.

Hoe weet je dat? vroeg ik verbaasd. Ik bleef maar naar de bruine lynx kijken, mijn ogen zaten aan zijn vacht geplakt. Zijn vacht zat namelijk onder de donkere stipjes. Zijn oren draaide verschillende kanten op, zoekend naar geluiden.

Ik kan met hem praten via onze band, zei de stem, antwoord gevend op mijn vraag. Door haar antwoord was ik weer terug getrokken naar de werkelijkheid. We zijn mates, daarom kan ik met hem praten.

Mates? vroeg ik verbaasd. Ik dacht dat Tobias onze mate was. Dat is dus niet zo? Mijn verwarring weer met de minuut groter. Hoe kon dat nu mogelijk zijn?

Tobias was onze mate niet. Haar stem klonk geïrriteerd en ongeduldig, geen idee waar dat nou ineens vandaan kwam. Ik vond het namelijk al raar dat een wolf en lynx, die elkaar in het wild nooit of bijna nooit tegen komen.

Lynx? Wie is er een lynx?

Jij sukkel! riep ze door mijn hoofd heen. Ik wilde het niet zo zeggen, sorry. Ik wilde het anders brengen. Je bent net zoals hem, Spirit. Je bent net zoals Zayne en Jake, zijn lynx, een lynx.

Waarom heb je me dat niet eerder verteld? Ik snapte het nog steeds niet. Hoe kon ik in vredesnaam een lynx zijn? Dat zou wel de voorkeur op liever reeënvlees dan edelhertenvlees wel verklaren.

Ik wist niet hoe ik het je moest vertellen zonder dat je er van in schok zou raken, biechtte de stem op. Maar je weet het nu. We moeten nog veranderen. Ik denk dat dat gebeurt met je verjaardag over twee dagen. Maar raak hem eerst aan, zodat je kunt voelen dat het Zayne en Jake zijn.

Wat is jouw naam eigenlijk? vroeg ik na enige tijd dat het stil was geweest tussen ons.

Het enige wat ze zei voordat ze zich terug trok was: Cloë.

Langzaam stak ik mijn hand uit naar de kat die nog steeds voor me zat. 'Zayne?' vroeg ik zacht. Ik zag zijn ogen vergroten. Hij liet zijn kop naar beneden zakken, waardoor ik hem makkelijker kon aaien.

'Je bent zacht,' zei ik zacht terwijl ik over zijn schitterende vacht streek. Vonkjes schoten door mijn hand door mijn lichaam en ik wist zeker dat het hem was. Mijn mate.

Pov Zayne

Hoe wist ze mijn naam? was het eerste wat door mijn hoofd heen schoot toen ze hem zacht had uitgesproken. Het deed me goed om haar mijn naam te horen uitspreken.

Spirit weet je naam van Cloë, zei Jake. Dat is haar lynx vorm en ik heb de naam van je mate aan Cloë gevraagd. Laat haar alsjeblieft dichter bij komen of ga zelf dichter bij. Hoe dichter we bij haar zijn, hoe beter het voelt!

Figuurlijk grijnzend stond ik langzaam op. Ze had haar hand terug getrokken toen ik in beweging kwam. Met langzame en voorzichtige stappen liep ik naar haar toe. Zacht streek ik met mijn kop tegen zijn borst. Haar vingers gleden weer door mijn vacht heen en ik spinde tevreden. Het ontspande me om haar lichaam tegen de mijne aan te voelen.

Ben je nu genoeg gekalmeerd? We waren veranderd omdat hij zich niet meer kon beheersen. Gelukkig was ze niet gillend weggerend toen ze ons had gezien, wat ik eigenlijk wel verwacht had.

Ja. De stem van Jake klonk gelukkig. De blijheid in zijn stem kon je gewoon horen. Maar laat mij nog even, voegde hij er al snel aan toe. Haar aanraking voelt gewoon geweldig, als zijde dat door mijn vacht wordt gestreken.

Lachend schudde ik figuurlijk mijn kop. Wat was hij toch gek! Dat hoorde ik! riep Jake beledigd uit.

Dat was ook de bedoeling!!

***

*WAARSCHUWING!*

De geur van angst drong mijn neusgaten in, bereikten mijn hersenen, waardoor ik met een ruk overeind schoot. Felle bliksemschichten schoten door de lucht, al gauw gevolgd door donderende klappen.

Een gil van angst klonk uit een andere kamer. Meteen wist ik dat die gil afkomstig was van Spirit. Voordat ik het zelf doorhad, stond ik al voor haar kamerdeur.

Weer een gil toen er een daverende donderslag hoorbaar was. Ik opende de deur zacht en zag een klein bolletje met een deken over zich heen en een kussen over haar hoofd.

Voorzichtig sloot ik de deur en liep ik naar haar bed. Haar hele lichaam beefde van angst en zachtjes raakte ik haar aan. Ze schoot overeind en keek me met grote ogen aan.

De tranen stonden op het punt om over haar wangen neer te dalen. Zonder wat te zeggen trok ik haar tegen me aan. Haar armen sloeg ze stevig om me heen en warme tranen werden door mijn shirt opgevangen.

Sussend probeerde ik haar te kalmeren terwijl het leek alsof het steeds harder ging donderen en bliksemen. Ze had haar gezicht tegen mijn borst gedrukt en bleef zachtjes snikken.

'Wil je hier blijven?' Verbaasd keek ik op haar neer. Had ik dat nou goed gehoord? Vroeg ze nou echt of ik met haar in één bed wilde slapen?

Met grote ogen keek ze naar mij op. In haar ogen was duidelijk te lezen dat ze het wilde. Met een rustgevende glimlach knikte ik naar haar.

Een opgeluchte zucht gleed tussen haar lippen door. Met moeite wist ik me te bedwingen om haar niet te zoenen.

Voorzichtig leunde ik tegen haar aan en ze ging op het bed liggen, waardoor ik op haar kwam te liggen. Haar ogen twinkelden ondeugend en een grijns werd zichtbaar op mijn gezicht.

Mijn ellebogen stonden naast haar gezicht, zo weinig mogelijk op haar leunend. Voor ik het door had, drukte ik mijn lippen al tegen de hare.

Met haar armen rond mijn nek trok ze me dichter tegen zich aan. Haar benen vouwde ze om mijn heupen en ik wist bijna zeker dat ze kon voelen hoe erg me dit opwond.

Met volgende hoofdstuk gaat het verder. Dus wees maar niet getreurd als je dacht dat het over zou zijn ;p

xxx

Nog bedankt voor alle votes!! Wordt ik echt heeeeeeeel blij van!!!!