Never Expected

Hoofdstuk 31

Pov Spirit

Gedempte schoten baanden zich een weg door alle mist in mijn hoofd, op weg naar mijn hersenen. De eerste vraag die ik aan mezelf stelde was: wat de heck is hier aan de hand?

Cloë was helemaal in paniek over wat er gebeurde. Ze rende maar rond in mijn hoofd en riep naar me dat ze haar moest helpen met de situatie. Maar wat kon ik doen als zij mijn lichaam had overgenomen?

Het eerste wat je moet doen is kalmeren, zuchtte ik. Dan pas kunnen we samen naar een oplossing zoeken. Goed?

Ze zuchtte opgelucht en kalmeerde al snel. Misschien is het handig om eerst echt wakker te worden en dan te kijken wat er aan de hand is. Ik voelde me nu net een moeder ofzo die haar dochter, in dit geval, langzaam moest uitleggen wat er allemaal gebeuren moest en in welke volgorde.

Laten we dit doen! riep ze in mijn hoofd voordat ik verder ook maar iets had kunnen zeggen.

Pov Cloë

Langzaam opende ik mijn ogen, in de wetenschap dat Zayne nog naast me lag en dat die schoten helemaal niet waren geweest, maar het tegendeel bleek waar te zijn.

Een chaos speelde zich voor me af. Zayne lag tegen de zijkant van de grot, zich helemaal klein gemaakt, met een klein meisje dat beschermend voor hem stond. Een steek van jaloezie schoot door mijn lichaam heen, maar Spirit zei al snel tegen me dat ik me geen zorgen hoefde te maken dat zij hem van ons zou afpakken.

Voor het meisje stonden een oudere man en vrouw, vast haar ouders, met achter hen nog twee andere kinderen. Ik kon zien dat de ouders kwaad waren, maar waarom weet ik ook niet. Wij doen ze toch helemaal niets?

Loop erheen en kijk of je naar Jake kunt, zei Spirit zacht in mijn hoofd. Hij heeft je nodig nu. Vanaf hier kan je zijn bloed ruiken. We moeten hem helpen!

Ik wist dat ze gelijk had, dus richtte ik me heel langzaam op. Ik hield de vader veel beter in de gaten toen ik zag dat hij een geweer vast had. Het meisje zag dat ik ook wakker was en keek me waarschuwend aan. Wetend dat het eigenlijk niet handig was om naar hem toe te gaan in verband met haar vader, moest ik toch weten hoe het met Zayne ging.

De vader had opgemerkt dat zijn dochter langs hem heen had gekeken en draaide zich razendsnel om. Hij richtte zijn geweer op mij en ik zakte meteen weer door mijn poten heen, wetend dat elke beweging in zijn richting mijn dood zou worden.

Ook de mijne hoor! bracht Spirit ertegenin. Probeer laag richting Zayne te kruipen. Je moet het proberen! ging ze verder toen ik het er eigenlijk niet mee eens was.

Oké! Ik zal het proberen! Stop met me zo te pushen! Zuchtend zette ik langzaam een paar stappen richting Zayne. De vader bleef me aankijken en had zijn vinger al om de trekker gelegd. Steeds dichter kwam ik bij Zayne en het meisje in de buurt.

Een gat werd opeens voor mij in de grot geslagen. Geschrokken sprong ik naar achteren. Met grote ogen keek ik naar de man waar het geweer nog van rookte. Had hij zonet echt met een kogel recht voor me in de grond geschoten?

'Dat is wel ver genoeg zo.' zei hij met vaste stem.

Piepend keek ik naar Zayne die ik bijna kon aanraken. Het meisje stapte iets weg van Zayne, in de hoop dat ik wel naar hem toe kan. Langzaam ging ik weer vooruit, maar een schot dat net over mijn kop heen ging, liet mij me plat op mijn buik zakken en geen enkele stap vooruit zetten.

'Ik had gezegd, zo is het wel ver genoeg,' zei de man met lage stem terwijl hij op me af stapte. Zijn geweer had hij nog op me gericht waardoor ik me niet van hem vandaan durfde te bewegen. 'Moet het nog duidelijker?' fluisterde hij zacht toen hij bij me stond.

Piepend kroop ik naar achteren. De man had zijn geweer op Zayne gericht en ik wilde absoluut niet dat hem nog iets werd aangedaan. Ik trok me terug in een klein hoekje van de grot wat gelukkig wel beschut was voor de wat frisse wind dat door mijn vacht werd geblazen.

'Chat, laat haar bij hem,' zei de vrouw langzaam. 'Ze maakt zich zorgen om hem, dat zie je toch zelf ook wel?'

'Ik neem geen enkel risico Michel,' zei de man genaamd Chat. 'Zolang wij hier nog vast zitten met die twee, riskeer ik niets. Ze kan hem vanaf daar ook wel in de gaten houden.'

Maar daar gaat het helemaal niet om! riep Spirit in mijn hoofd. Hij heeft onze hulp nodig om die kogels uit zijn lichaam te halen!

Hoe weet je dat er kogels in zijn lichaam zitten? vroeg ik haar verbaasd.

Als je goed ruikt, kun je naast zijn bloed ook nog een metaal achtige geur ruiken dat van hem vandaan komt, legde ze snel uit. Als we ze er dus niet uit halen, kunnen zijn wonden gaan ontsteken.

Oohh...

'Laat haar gewoon heel even bij hem, Chat,' smeekte Michel. 'Dan heb je misschien minder kans dat ze ons straks aanvalt, omdat ze denkt dat wij tussen hem en haar in staan. Laat haar bij hem en misschien laat ze ons dan met rust.'

Chat keek zuchtend naar me om. Mijn spieren spanden zich automatisch aan. Heel even zag ik dat hij een hoofdbeweging maakte naar Zayne en meteen schoot ik op hem af.

Bezorgd piepend drukte ik mijn snuit tegen zijn snuit. Zijn ogen gingen langzaam open en hij piepte van de pijn. Snuffelend ging ik op zoek naar de metaal achtige geur. Met mijn nagels probeerde ik de eerste kogel eruit te halen. Zayne bleef zacht piepen.

Als we nou terug konden veranderen, dan had ik de kogels er allang uit gehad. Met moeite lukte het me om de eerste kogel te verwijderen en ik likte zachtjes over de wond heen. Al snel zag ik zijn wond dicht gaan.

'Fascinerend,' zei de stem van Chat opeens van heel dicht bij.

Grommend draaide ik me naar hem om. Meteen zette hij heel wat stappen naar achteren, maar bleef ons gade slaan. Een piep dat afkomstig was van Zayne deed me weer naar hem omdraaien.

Laat voor nu maar even zitten, zei hij zacht in mijn hoofd. Zodra die man weg is, ga dan maar verder. Nu vindt hij het alleen maar mooi om naar te kijken hoe een lynx een kogel uit een andere lynx kan krijgen.

Zuchtend liet ik me naast hem op de koude grot grond zakken. De wind stond vol onze kant op en ik schoof wat dichter tegen hem aan om hem warm te houden en zodat hij uit de wind zat.

Ga maar slapen, zei ik zacht tegen hem nadat ik hem een lik over zijn snuit had gegeven. Ik hou de wacht wel en maak je wakker als er wat gebeurt, goed?

Antwoord kreeg ik al niet meer, want ik zag dat hij al in slaap was gevallen. Ik richtte mijn blik weer op die Chat en bleef voor uren in de gaten houden.