Never Expected

Hoofdstuk 34

Pov Spirit

Geschrokken drukte ik me dichter tegen Zayne aan. Over ons heen gebogen stonden die vier wolven alleen dan in menselijke vorm. Ze keken allemaal grijnzend op ons neer en ik werd er bang van.

Wat deden zij hier? We hadden toch al onze sporen achter ons gewist? Toch waren ze hier. Zayne werd ook wakker, dan kon ik voelen. Blijf klein, zei ik hem toen ik wist dat hij wakker was. Ze denken dat we nog kleine welpjes zijn.

Zayne bewoog ook om te laten zien dat hij ook wakker was en richtte zich half op. De vier mannen gingen naar achteren, maar bleven ons aankijken met een grijns op het gezicht. Wat is er toch met ze aan de hand?

'Wat een schatjes.' zei de man die het dichts bij ons stond. 'Zullen we ze anders meenemen? Misschien dat de ouders dan achter ons aan komen om ze terug te halen.'

'Wat wil je daarmee bereiken dan, James?' vroeg een ander. 'Het enige wat we gaan doen is ze met rust laten en daarna verder trekken opzoek naar die andere grotere lynxen. Dat was altijd al ons plan geweest toen we die bergleeuw niet konden vinden. We gaan ze nu niet wijzingen alleen maar omdat twee van die welpen op ons pad zijn gekomen.'

Jullie zijn op ons pad terecht gekomen, dacht ik bitter. Het enige wat jullie gewoon moeten doen is ophouden met dit gezwetst en weggaan.

Ben ik helemaal met je eens, stemde Zayne in. Maar wij konden ook weggaan?

En dat ze dan achter ons aankomen? vroeg ik hem verbaasd, liever niet.

Misschien kunnen we er nu tussenuit snieken... opperde Zayne met een ondeugende ondertoon in zijn stem. Ze zijn nu toch zo met elkaar bezig dat ze ons niet zien weggaan.

Dat was inderdaad waar. Ze waren met z'n vieren hevig in discussie geraakt. Het zag er zelfs uit alsof ze ieder moment konden veranderen en elkaar aan zouden vliegen. Ik knikte licht met mijn kop en Zayne kroop als eerste de kuil uit. Hij verstopte zich in de bosjes net achter de kuil. Al snel volgde ik en meteen waren we ook weg. Ik durfde niet om te kijken, bang dat die mannen achter ons aan zouden komen.

We veranderde van grote toen we zeker wisten dat we niet meer te zien waren en sprintten ervandoor. Doordat we toch wat geslapen hadden, hadden we genoeg energie verzameld en pas toen de zon opkwam, stopten we even bij een klein beekje en vingen twee konijnen voor een snelle hap.

***

We waren in een rotsachtige omgeving toen de avond viel. Uitgeput zakte ik neer op een steen dat nog verwarmd werd door de zon. Zayne sprong makkelijk verder de berg op en keek een keer achterom. Hij spinde naar me en ik richtte me moeizaam weer op.

Langzaamaan sprong ik ook de berg op. Mijn spieren brandden en ik kon gewoon niet meer. Dat Zayne dit gewoon vol hield! Maar hij is ook al langer een lynx dan dat jij bent he, wees Cloë me terecht. Dus dan is het logisch dat hij het makkelijk kan en heb je zijn spieren trouwens niet gezien?

Ik moest vanbinnen lachen en haar gelijk geven. Zayne had inderdaad veel spieren en die moest hij wel gekweekt ofzo hebben. Kom je nog? hoorde ik Zayne vragen. Blijkbaar was ik gestopt. Even verward keek ik omhoog en zag dat Zayne veel hoger dan mij stond en naar me keek. Vanaf hier zag ik iets van bezorgdheid in zijn ogen schitteren.

Na een lichte zucht sprong ik weer omhoog en Zayne wachtte totdat ik bij hem was. Hij drukte zijn snuit in mijn nek en spinde zacht. Ik wist dat hij zich zorgen maakte omdat ik het minder goed kon, maar ik liet me niet zomaar uit het veld slaan en me troosten als het eigenlijk helemaal niet nodig was.

Dus likte ik hem over zijn kop en sprong via de rotsen omhoog. Ik wist eigenlijk niet waar ik heen wilde, maar dat Zayne me volgde was het enige wat ik voor nu wilde.

We waren ongeveer midden de grote rotswand toen een grot me opviel. Meteen ging ik erheen en onderzocht hem voordat Zayne bij me was. Veilig? vroeg Zayne terwijl hij me langzaam naar binnen volgde.

Na er echt honderd procent zeker van te zijn dat er niets of niemand in de grot was, kinkte ik naar hem. Het was voor mijzelf het teken om me op de grond te laten zakken en eens een keer lang te gapen. Voor ik het door had waren mijn ogen al dicht gevallen.

Pov Zayne

Met een glimlach op mijn gezicht lag ik met Spirit warm tegen me aan tegen de achterwand van de grot die uit het oog was getrokken vanaf de ingang gezien. Zo hadden we privacy en iedereen die binnen kwam zou op het eerste gezicht denken dat de grot leeg was.

We hadden net een heerlijke nacht gehad en ik kon niet ophouden met grijnzen terwijl ik eraan terug dacht. Het deed me goed om te weten dat we nooit meer uit elkaar zouden gaan, dan we voor altijd een koppel zouden blijven. Mijn prachtige mate opende haar diep bruine ogen.

Ze glimlachte licht en leunde dichter tegen me aan. 'Goedemorgen, schoonheid,' fluisterde ik hees in haar oor. 'Heeft madam goed geslapen?'

'Altijd¬-' Ze werd ruw onderbroken door geweerschoten die er werden gelost. Beschermend trok ik haar dichter tegen me aan. 'Wat gebeurt er?' vroeg ze piepend terwijl de schoten alleen maar dichter bij kwamen.

'Deze kant op!' werd er opeens geroepen. Verbaasd fronste ik mijn wenkbrauwen. Ik wist zeker dat ik het had verstaan. Maar dat betekent dat het ook lynxen zijn. Toen er drie kleinere lynxen naar binnen kwamen gerent wist ik zeker dat ik gelijk had.

Ik gaf Spirit een teken en we veranderden allebei. Samen kwamen we achter de rotsen vandaan. De drie lynxen schoten weg toen ze ons zagen. Ik vroeg me af waarom ze zo bang waren, want we zijn toch gewoon hetzelfde?

Ze waren jonger dan dat wij zijn. Dat kon je duidelijk zien als je keek naar hun oren, die waren veel minder puntig en hadden nog niet van zulke lange zwarte haartjes eraan. Ook was hun vacht wat onscherper van patroon als de onze. Hun kleur vacht was ook al niet van deze omgeving. Mijn vacht was bruin dus een goede schutkleur in de bossen en die van Spirit was grijs waardoor ze bijna onzichtbaar was tegen de rotsen.

Hun vacht had meer een soort rode kleur, dat hier in de omgeving bijna niet voorkomt. Wat ik me dan ook het meest afvroeg; waar komen ze dan vandaan?

Weer een hoofdstukje!! I know een heel raar einde... maar ik moest iets verzinnen (voor mezelf) om het verhaal weer een andere draai te geven. Laat me weten wat je ervan vindt.

Weet iemand van jullie een of twee of drie namen voor de drie nieuwe lynxjes????

Vergeet niet te voten!

Groetjessss