My ghost

49

Korkuyordum. Mesele neler duyacağımdı. Bilgi her zaman güçtü ama bazen elini kolunu bağlardı işte bu güç. Beynimden binlerce düşünce geçiyordu. Gerçekten binlerce kelime. Son söylediğim sözden sonra ağzımdaki el düşmüştü.

"Yoongi" Dedi Kitty. Onu tanıdığımdan beri ilk defa sesinin titremesine şahit oldum. İkinizde bir kaç metre ötede birbirine sarılan ikiliye bakıyorduk. "Yoongi yıkılacak."

Biliyordum. Yıkılacağını biliyordum. Şuan ben bile bu haldeysem onu düşünemiyordum. Babamın o kadının beline dolanan ellerini kırmak istiyordum. Sanırım ağlamak istiyordum. İhanet böyle mi hissettiriyordu ? Kardeşimi terk edip giden kadına sarılması beni mahvediyordu. Bu kadının Chaerin olması beni mahvediyordu. Jungkook'a verdiği motor, geceleri süren dersler, ben Taehyung ile iş birliği yaptığım için Cherry'i basması, onu vuran Jungkook'u hemen affetmesi, yalanları, sırları, anneniz ölmedi demedi..

Onlara doğru bir adım attım ama Kitty beni kolumdan yakaladı. Ona döndüğümde dolan gözlerine baktım. Kafasını iki yana salladı.

"Gidelim...lütfen gidelim ve bilmiyor gibi davranalım.. Yoongi yapamaz." Dediğinde kolumu ondan kurtardım.

"Ben bunu hiç yapamam." Dedim ve hızla kulübeye doğru gittim.

"Burada ne bok dönüyor ?" Diyebildim tüm gücümü toplayarak. İkisi anında birbirinden ayrılırken şaşkınlıkla bana döndüler.

"Jennie" dedi ilk babam.

"Neden burada o kadınlasın ?"

"Önce sakinleş. Bağırmadan k-"

"Siktir baba! Bana hemen açıklama yapacaksın!"

"Sana açıklama yapmak zorunda değilim!" Dedi babam bana doğru sinirle bir adım atarken. Chaerin onun kolunu tuttu. Birleşmiş ellerine baktım.

"Çek o elini."

"Jen-"

"O lanet ellerini babamın üzerinden çek yoksa seni öldürürüm."

"Onunla böyle konuşma! Sana sadece sakinleşmeni söylüyorum. Her şeyi konuşalım ama önce sakinleş." Dedi babam. Şaşkınlığı hala üzerinden atamasada daha çok sinirli duruyordu. Peki buna hakkı var mıydı ? Siktir buna hakkı yoktu. Tüm sinirini alıp bir yerine sokabilirdi.

"Neyi konuşacağız ? Kendi çocuğunu terk edip giden bir kadına sarılmanı mı konuşalım ? Yada o kadının sikik düşmanlarımızın lideri olmasını mı ? Ne hakla şuan karşımda benimle bu şekilde konuşabilirsin ? Bana aileden değilsin dedin. Sırf arkamdan iş çevirdim diye karşıma geçip sen benim kızım değilsin dedin. Belli ki tam da senin kızınmışım baba! Arkadan iş çevirmede senden iyisi çok gibi gözüküyor!"

"Jennie lütfen babanla bu şekilde konuşma. Tüm bunlara mecburduk. Ben de çocuklarımdan ayrı kalmak istemezdim. Yemin ederim sizden bir saniye uzaklaşmak istemedim ama bizi öldürürlerdi." Dedi Chaerin. Midem bulanıyordu. Öldürselerdi demek istedim ama midem bulanıyordu. Çocuklarım demişti. Taşlar yerine oturuyordu. Biz üvey değildik. Chaerin benim...benim annemdi.

"Jennie" diye bağırarak bana koştu babam. Yere düştüğümü o zaman fark ettim. Ellerini bana uzattığında geriye kayarak ondan uzaklaştım.

"Dokunma bana!" Diye bağırdım çıkan tüm sesimle.

"Bebeğim lütfe-"

"Dokunma" Diye ittim ellerini. Kitty beni kollarımdan tuttu ve babamdan uzaklaştırdı. Ayağa kalkmama yardım etti ve dizleri üzerine çöken babama baktım. "Daha günler önce konuyu açtım. A-annem öldü dedim. Bana söylemek için...binlerce zamanın vardı. Onlarca şansın vardı. Saklamayı tercih ettin. Hadi...Hadi bana acımadın. Hadi benim için bu aptal kız zaten çıkıp gidecek diye düşündün. Daha önce be i terk etti diyip intikam almak istedin belki de kendince! Peki ya Yoongi ? Baba Yoongi ya Yooongi!"