|Mount Everest-Labrinth|
Ne zaman başarılı bir iş görseniz, birisi bir zamanlar mutlaka cesur bir karar almıştır. (Peter Ducker)
***
Gürsoy malikanesinde , ölen Nazan Gürsoy'un En büyük oğlu ve iki torunu okunacak vasiyet için toplanmışlardı.Saat dokuz civarıydı.
Necdet Gürsoy, kendine ait koltuğuna oturmuş iki torununun da elini öpmesini bekliyordu.Ancak geç geldikleri için onlara bir saat daha beklemelerini söylemiş ve avukat gelince içeri girmelerini emretmişti.
Bu iki asi torunu kendi ayakları üzerinde durmuş ve neredeyse hiçbir bayram ya da özel günlerde elini öpmeye gelmemişlerdi.Özellikle büyük oğlunun kızı, onu en son çocukken görmüştü.
Siyah takım elbisesi ve elindeki purosuyla birçok genci sollayacak kapasitede ki yaşlı adam şimdi tüm dikkatini gelecek torunlarına vermişti.
"Baba bak geldiler.Ben demiştim de şey hamile olduğumu hep unutuyorsun."
Neriman yedi aylık hamileydi ve bir kız bebek bekliyordu."Sana maske takmanı söylemiştim, kızım."
Kızım deyişinde tehlikeli bir tını vardı.Gri-siyah karışımı saçları geriye doğru taranmıştı, sanki bugün için özel hazırlanmış gibi bir hali vardı.
Neriman tiksinerek elini ağzına götürdü ve odadan çıktı.O sıra Umay kapının girişinde duruyordu .Nazlı merakla Neriman'a baktı.
"Ay mideniz mı bulandı ?"
Neriman kapının girişinde bekleyen iki kadına bakmıştı.Biri ailenin tek kız torunuyken öbürü ondan sonra gelecek ilk gelin olmalıydı.
Bunun da ömrünü yer bu yaşlı bunak kesin.
"Necdet babam ağır abi triplerine girmiş şekerim ortamın havasını minik prensesim kaldıramadı birde senin doktor olduğunu duymuştum iki gündür şu sol koluma bir ağrı giriyor anlamadım neyin nesi.."
Neriman boyalı olduğu her halinden anlaşılan sarı saçları ve tombul vücuduyla ortamdaki tek absürt komedi olabilirdi.
Umay, amcasının karısına baktı.Nazlı çaresizce ellerini salladı."Şey ben psikoloğum."
Neriman küçümsercesine bakıp ardından seslice güldü ve eli dudaklarına gitti ."Ay bende diyordum bütün aile psikoloğa ihtiyacımız var iyi oldu bu ."
Neriman tek kaşını kaldırdı ."Kız sen bu ailenin psikolojisini kaldırabilir mısın ki ?"
Nazlı kibarca gülümsedi."Sen şaka yapıyorum sanıyorsun değil mi ? Görürsün birazdan şakayı.."
Levent , amcasıyla birlikte gelmişti. Neredeyse yarım saattir balkonda baş başa oturmuş bir şeyler konuşuyorlardı.Umay , ne konuştuklarını merak etti .
"Umay , nasılsın amcam ?"
Umay bu gereksiz samimi soruyu duyduğunda adamın suratına tiksinerek baktı.Aynı aşağılayıcı gözler tam karşısında, şimdi yüz ifadesini değiştirebilecek kadar ustalaşmış olduğunu tüm kibiriyle ortaya seriyordu.
"ee o çok iyi amcacığım ben Nazlı bu arada."
Nazlı gereksiz bir kahramanlık yaparak bütün ilgiyi kendi üzerinde toplamıştı.
"Uraz , yeni gelinimiz bu mu ?"Amcası gelini süzdü.
"Hangi aileye mensupsunuz?"
Umay, amcasının herzamanki gibi insanları aşağılayan yüzüne ve sesine dayanamayacağına bir daha emin oldu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA UNUTMAYI ÖĞRET
Ficção Adolescente"Bir cesedi sırtlamış ufacık bir ruhsun sen."dedi adam geçmişinde yaşamaktan geleceğe bir türlü tutunamayan kıza. Ve kız ekledi ."Çünkü acı hissedilmeyi talep eder." Sonra iki farklı ruh; olacaklardan habersiz,sonsuza dek birbirine kırmızı bir kader...
