"Bir cesedi sırtlamış ufacık bir ruhsun sen."dedi adam geçmişinde yaşamaktan geleceğe bir türlü tutunamayan kıza.
Ve kız ekledi ."Çünkü acı hissedilmeyi talep eder."
Sonra iki farklı ruh; olacaklardan habersiz,sonsuza dek birbirine kırmızı bir kader...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• Bölümde sizi rahatsız edecek unsurlar olabilir.İyi okumalar. •
Hayat gibi sonsuzluk içeren bir kavramın bu kadar beşeri hayatları içerisinde barındırması Tanrının insanlara verdiği bir ceza mı yoksa ödül müydü?
Peki ya aşk ?
Bu zamana kadar , çoğu insan için bir ödül olarak tasvir edilmişti. Bir insana, bir nesneye ya da herhangi bir şeye duyulan sonsuz sevginin tanımıydı ve her şekilde sanatsal olarak öne sunulur ekmeği yenirdi.
Aşk başlı başına bir ceza değildi insanoğlu için.
Ancak umay için yaşayabileceği en ağır cezalardan bir tanesiydi.
Kalbini, aynı babası gibi kalpsiz bir adama kaptırmaktansa kendini ömrü boyunca insanlardan uzak tutmayı yeğlediği sırada sanki onun için yaratılmış bir adam aniden hayatına girmişti.
Düşünceleri arasında boğulurken istemsizce ağabeyini izlemeye başladı.
Ağabeyiyle kahvaltı yapmak için tatlı ama sakin bir yere gelmişlerdi. Üstelik mekanın girişinde büyük çoban köpeği elini yalayarak kendince hoş geldin demişti.
