"Bir cesedi sırtlamış ufacık bir ruhsun sen."dedi adam geçmişinde yaşamaktan geleceğe bir türlü tutunamayan kıza.
Ve kız ekledi ."Çünkü acı hissedilmeyi talep eder."
Sonra iki farklı ruh; olacaklardan habersiz,sonsuza dek birbirine kırmızı bir kader...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** İyi okumalar. ***
Yaşadığı onca acının beraberinde getirdiği göz yaşının da bir sebebi olurdu önceden.Sırf bu yüzden de en iyi yılları uçup gitmişti.Annesinin yokluğuyla öyle başı beladaydı ki hiçbir şeyi görmez olmuştu yıllarca.
Kimsesizlik onu korkak, konuşmaktan bile aciz bir kız haline getirmişti.Sadece izliyordu dünyayı, kendisine bile ait olmayan bir pencereden hemde.
Sevmeyi bilmeyen bir kalp , günün birinde dünyanın en güzel gözlerine ait bir adam tarafından sevildiğinde ne yapardı?İşte bunun cevabını bilmiyordu.
Kalbindeki yangının yegane sebebi annesiyken şimdi ise sırf farklı bakıyor diye kendi kendini yemesine sebep olan başka bir şey, kısacası başka bir adam çıka gelmişti.
Normal birini sevdiğini falan zannediyor olmalıydı adam.Ne yapmasını bekliyordu?Sadece kendini düşünüp pek ala şikayetçi olurdu dedesinden ama tek zarar görecek kişi kendisi değildi.Necdet Gürsoy,hassas noktasını bulmuştu ve biliyordu ki damarına basarsa o noktayı kanatmaktan geri durmayacaktı.
Tolga'nın hassas noktası olması beklenmedikti.Hem neden ona zarar gelmesin istiyordu cidden bilmiyordu.Ya adam birgün bıkıp giderse?Normal biriyle olmak en büyük hakkıydı.Hoş birlikte de değillerdi.Ne olursa olsun onunla olmayacaktı.Birlikte olmaları demek , ölümün her gün biraz daha yakınlarında olması demekti.Umay o kadar iyi biliyordu ki o silahın önüne ağabeyi olmasa Tolganın atlayacağını.Adam hep namlunun ucunda olacaktı.Canının bir önemi yoksa neye yarardı sevmesi?Hem kendisi için böyle bir şey yapmasına değmezdi.Yaşamayı hak eden kişi kesinlikle ağabeyi ve Tolgaydı.
Tolgaya baktı öylece.Geceden daha karanlıktı gözleri.Sinirlenmişti anlıyordu.Çok basitti ona göre Necdet Gürsoy'u şikayet edip içeri attırmak.Sonrasında hiçbir sorun kalmayacak diye düşünüyordu lakin gerçekler öyle değildi.Adamın baktığı kadar toz pembe değildi hiçbir şey.
"Neden bunu yaptın?"
Hayal kırıklığı söylediği her sözcüğün arkasında bir gölge gibi saklanmıştı.Gözlerine baktı doya doya.Sadece yarım saat önce ona büyük bir sevgiyle bakan gözler şimdi başka türlü bakıyordu.
"Böyle olması gerekiyor Tolga."
Tolga arkasına yaslanıp cebinden sigara paketini çıkardı.Her daim sigarasını yanında taşıyordu demek.Cansız bir nesnenin çok şanslı olduğunu düşündünüz mü hiç ?Umay sigara paketinin adamın parmaklarının arasında yerini aldığını gördüğünde sadece bunu düşünüyordu.
Bir dal sigara çıkartıp paketi masaya koymuştu.Keşke Tolga gözlerine bakıp her şeyi anlayabilseydi.Neden bunu yaptığını açıkça söyleyemezdi ama o anlayabilirdi öyle değil mi ?Günlerce hasretini çektiği insan şimdi ona bakmayı reddediyordu.
