"Bir cesedi sırtlamış ufacık bir ruhsun sen."dedi adam geçmişinde yaşamaktan geleceğe bir türlü tutunamayan kıza.
Ve kız ekledi ."Çünkü acı hissedilmeyi talep eder."
Sonra iki farklı ruh; olacaklardan habersiz,sonsuza dek birbirine kırmızı bir kader...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** İyi okumalar. ***
Aşina olmadığı bir dünyaya girmiş gibi hissediyordu. Tolga’nın ellerini sıkıca tutmuş etrafa bakarken arkasına saklanma arzusunu bastırmaya çalıştı. Küçük bir kız çocuğu gibi durmak istemiyordu yanında.
Etrafta yeşil masalar hatta elli ya kişi üstü amcalar olur diye düşünürken öyle olmamıştı. Büyük bir avize ortamı aydınlatıyordu. Büyük salona kırmızı siyah rengi hakim oluyordu ve her masanın başında siyah elbiseli bir kız ayakta dikilmiş kartları dağıtıyordu. Salon hemen hemen doluydu ve garsonlar hiç durmaksızın içki olduğunu tahmin ettiği içeceği servis edip duruyor, onları buraya getiren kırmızı elbiseli kadın ise bir adamın tam yanında yüzünde ki rahatsız edici ifadeyle dikiliyordu.
“Yokluğumda bir kadından dayak yemezsin yine değil mi ?”
Ela gözleri alayla Tolgaya bakıyordu. Anlaşılan o günü kimsenin unutturmaya niyeti yoktu. Acaba vurduğu kadın iyileşmiş miydi? Kimseden ses soluk çıkmadığına göre çoktan kaybolmuş olmalıydı.
Tolga gözlerini kapatıp dudaklarını ısırmış ardından ozana dönmüştü.
“Biraz daha konuşursan sen benden dayak yiyeceksin ozan.”
Şimdi ikisi kumarhaneyi izliyordu. Korumalardan biri yanlarına geldiğinde Tolga elini daha sıkı tutup arkasına çekmişti.
“Boş masamız var beyefendi burada dikilmenize lüzum yok. ”diye ikisini süzdü iri yarı adam. Anlaşılan boş boş durmak birilerinin gözüne batıyordu. Polis falan sandığını düşünmüyordu. Belki Tolga için düşünebilirlerdi ancak kendisi için düşüneceklerini sanmıyordu.
“Yürü Umay.”
Adama cevap dahi vermeye lüzum görmeden peşinden yavaşça sürüklemeye başlamıştı. Arkasını dönüp iri yarı herife bakmak istese bile bunu yapmak için cesaret bulamadı kendinde.
Şahika hanımın olduğu masaya gidince bakışlar üzerinde durmuştu.
“Bu yakışıklı da kimmiş?”
Yalçın amcanın eşi arkasını dönüp ikisine ateş saçan gözlerle baktı. Birleşmiş ellerinde gözleri haddinden daha fazla durmuş ardından gözlerini gözlerine dikmişti.
“Yeğenimin koruması olur. ”dedi sertçe. Bu görüntüyü birilerine söyleyeceğinden emindi. Elini çekmeli miydi? Tolga’ya attığı tokat aklına gelince birden kendisi de sinirlendi. Öyle ki aynısını o kadına yapmak istiyordu.
