"Bir cesedi sırtlamış ufacık bir ruhsun sen."dedi adam geçmişinde yaşamaktan geleceğe bir türlü tutunamayan kıza.
Ve kız ekledi ."Çünkü acı hissedilmeyi talep eder."
Sonra iki farklı ruh; olacaklardan habersiz,sonsuza dek birbirine kırmızı bir kader...
✓Hikaye, iki farklı bakış açısından aktarılmaktadır.
✓Bu hikayede intihar, ölüm gibi kavramlar yer yer geçmektedir. Bunu göz önüne alarak okuyun lütfen.
✓Hikaye, 2017 yılında geçmektedir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** İyi okumalar . ***
"Acı yaşadığını gösterir yara izleri ise hayatta kaldığını."
Derin bir nefes alarak duvardaki tabloda büyük puntolarla yazılmış sözü mırıldandı.
Psikologlar garip insanlar diye düşünüyor, bir yandan ise geldiğinden beri ayağını sallayan sekreterin varlığını unutmaya çalışıyordu. Buraya en son iki ay önce gelmişti. Doktor ne kadar mesleğinde iyi olsa da çalışan seçmek konusunda öyle olmadığı belliydi.
"Evet haftaya da doluyuz beyefendi. "
Sekreter dudağını büzüp önündeki bilgisayara bir şeyler yazdı ve ısrarlı müşteriyle konuşmaya devam etti .
'Ne buluyorlar bu doktorda anlamıyorum.'
Göz devirdi. Fazla sorgulayıcı ve nefes almadan konuşan bir kadındı doktor. Dışarıda olsa kesinlikle konuşmak istemeyeceği türden bir kadındı. Kafasını salladı, abisinin onu bilerek buraya yolladığını biliyordu. Sevgilisine göndererek onu avuçlarının içinde tutmak istiyordu. Gerçi abisi gibi bir dağ ayısı ve bu maşadan hallice doktorun nasıl sevgili olduğunu ömrü boyunca anlamayacaktı. Sen gel herkesin dertleriyle ilgilen doğru yolu göstermeye çalış ama insanlıktan nasibini almamış biriyle birlikte ol. Beyinsiz Maşa dedi içinden ...Abisinden de olsa olsa ayı olurdu. Maşa ve koca ayı ikilisi bozuntuları .
Saatine baktığında randevusunun on dakika geçtiğini farketti. Ayağa kalkıp sekreterin yanına gitti ve elini masaya koydu .
"Pardon size döneceğim. "
Sekreter telefonu bırakıp umaya döndü.
"Biliyorum randevu saatiniz geçti ama içerde çok önemli bir hastası var doktor hanımın."
Umay eliyle kendini gösterdi. "Ben önemsizim..." Sonrada işaret parmağını kapıya doğru tuttu ve yüksek bir sesle konuşmaya başladı. Yine öfke nöbetine girmişti. "İçerideki denyo önemli öyle mi?"
"Ozan."
Tam kapının olduğu yerden gelen umursamaz ses tonu afallamasına sebep olmuştu.
