My Heaven Is In The Middle Of Hell

51.مِتانویا

با شنیدن صدای کلید توی در سرشو از روی میز بلند کرد. از وقتی که جونگین از خونه بیرون رفته بود روی صندلی نشسته بود و به هاله ی نور ماه ، که تنها منبع روشن کننده اون اتاق بود زل زده بود.

جونگین درو باز کرد و صدای جیر جیر چوبای کهنه زیر پاش سکوت اتاقو شکست.
با دیدن کیونگسو که با چشمای درشت شده صاف روی صندلی نشسته بود چند لحظه مکث کرد.
بر خلاف تصورش کیونگسو بلند شد و با قدمای بلند جلو اومد و روبه روش وایساد. با چشمای درشت و مشکیش سرتاپاشو نگاه می کرد.جوری که انگار دنبال چیز خاصی می گرده.

+چرا هنوز پایینی؟ نخوابیدی؟

جونگین همونطور که درو قفل می کرد گفت. صاف وایساد و با لبخند کجی نگاه پسر کرد.
کیونگسو تونست رد سرخ رنگ خون رو روی گونه و پیشونیش ببینه. جونگین که می دونست پسر در حال براندازی صورت نسبتا چندش و ترسناکشه تکخند کوتاهی زد و انگشتاشو روی رد خون خشک شده روی گونش کشید.

_کشتیش؟!

کیونگسو آب دهنشو بزور قورت داد و با صدای آرومی زمزمه کرد. جواب سوالی که خیلی واضح بود رو پرسید ولی هنوزم هاله‌ای از امید توی وجودش روشن بود.

+آره! کشتمش!

جونگین گفت و بعد دستشو جلو برد و دست چپ کیونگسو رو تو دستش گرفت. دنبال زخم روی انگشتاش می گشت. ولی اثری ازش پیدا نکرد.

نگاهش به دست مشت شده ی پسر افتاد. با آرامش دست راستشو گرفت و مشتشو باز کرد.

+کشتمش! دیگه هیچکدوم عذاب نمی‌کشیم.

خون روی انگشت کیونگسو خشک شده بود. مچ دستشو گرفت و سمت آشپزخونه ی کوچیک گوشه ی خونه کشید.

به محض رسیدن دست پسرو توی آب کرد و با آرامش خون روشو پاک می کرد.

+چرا نگفتی دستت زخمی شده؟

نگاه کیونگسو فقط به صورتی بود که با خون ایزابل کثیف شده بود. حتی به سوزش زخمش زیر آب توجه نمی کرد.

+هوم؟ چرا نگفتی؟

_برای چی باید می گفتم؟

خون روی دستش کامل پاک شده بود و تنها رد محوی از زخم عمیق ولی بی رنگ روی دستش باقی مونده بود.

+چون....چون هر چی که به تو آسیب بزنه باید نابود شه!

دسشتو از دستای جونگین بیرون کشید و با تردید گفت:

_حتی تو؟

در کمال ناباوری جونگین مکثی کرد و بعد شروع به خندیدن کرد. خنده ای که صورت خونیشو ترسناک تر و عجیب تر نشون میداد.

+راست میگی!...ولی جز من! باشه؟!

همونطور که می خندید دستشو تو آب کرد و شروع به پاک کردن رد خون شد.