Chapter 6

1.4K 248 2
                                    

Chapter 6

ထိုင်ပြီးသိပ်မကြာခင်၌ပင် ချီချန်အန်းမှာယူထားသည့် မတ်ပဲဆန်ပြုတ်တစ်ပန်းကန်အား လာရောက်ချပေးလေသည်။ ချီချန်အန်းက သူ့ကိုယ်ပိုင်တူ၊ဇွန်း၊ခရင်းတို့အား ထုတ်ယူတာကို ရွှီလော့ယန်မြင်သော်လည်း မထူးဆန်းတော့ပေ၊ သူက မြင်ရပါများ၍ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဆန်ပြုတ်ထဲမှ ပဲစိမ်းလုံးများအား စိတ်ရှည်စွာနှင့် တစ်စိချင်းဆယ်ထုတ်၍ ကြွေပန်းကန်ပြားအသေးလေးပေါ်တင်နေတာကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ သူအံ့အားသင့်သွားရပြန်သည်။

"ပဲစိမ်းလုံးကို မစားဘူးလား"

"အင်း ကိုယ်က ဘာပဲအမျိုးအစားမှမစားဘူး"

မုန်လာဥနီမှလွဲ၍ ကျန်သည့်အရာအားလုံးကိုစားသောက်ကြီးပြင်းလာသည့် ရွှီလော့ယန်မှာ ချီချန်အန်းအား ရှားပါးမျိုးစိတ်တစ်မျိုးကို မြင်နေရသကဲ့သို့ ကြည့်လိုက်မိသည်။

"အစကတည်းက ခင်ဗျားက ရိုးရိုးအစားချေးများတဲ့သူမဟုတ်တာကို သတိထားမိပေမယ့် အခု ကျွန်တော် စဥ်းစားမိတာ ခင်ဗျားဒီလောက် အစားရွေးနေတာ ဂိုဏ်းတစ်ခုတောင်ထောင်လို့ရနေပြီလို့"

ချီချန်အန်းက ပြုံးကာ ပြန်လည်ပြောဆိုရန်ပြင်စဉ် တီဗီထံမှ ရင်းနှီးနေတဲ့နာမည်တစ်ခုအား ကြားလိုက်ရသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချိန်တည်းလိုလို နံရံပေါ်ရှိတီဗီအားမော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကြီးမားထင်ရှားသောခေါင်းစဉ်ဖြင့် အနုပညာရှိုးပွဲတစ်ခုအား တီဗီထက် ထုတ်လွှင့်ပြသထားလေသည်။

"ရွှီလော့ယန်က ရုပ်ရှင်ဧကရီယွင်ရှုနဲ့ ညဘက်မှာတွေ့ဆုံခဲ့ပြီး နောက်တနေ့မနက်အစောပိုင်းမှ ပြန်သွားခဲ့ပါတယ်..."

ချီချန်အန်းအား လှည့်မကြည့်မီ ရွှီလော့ယန်က စကားလုံးတစ်လုံးချင်းစီအား အသံထွက်ဖတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိတ်လန့်သွားရသည်။

"ကျွန်တော် ကိုယ်ပွားခံလိုက်ရတာလား"

သူ့နောက်ပိုင်းစကားကိုကြားသည့်အခါ ချီချန်အန်း၏မျက်ဝန်းထဲမှ အေးစက်မှုများကလျော့ကျသွားပြီး သူ့စကားလုံးများထဲ အပြုံးတစ်ခုကိုပင် မြင်နိုင်လေသည်။

[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်) Where stories live. Discover now