[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 89

🍬Chapter 89

ကောင်းကင်ကတစ်ဖြည်းဖြည်း ​မှောင်ရိပ်သန်းလာပြီး တောအုပ်တစ်ခုလုံးကလည်း တိတ်ဆိတ်နေချေသည်။

အနီးတဝိုက်လေပြင်းတွေတိုက်ခက်နေပြီး မီးပုံထဲကတောက်လောင်သံ တရှဲရှဲကိုပင်ကြားနေရသောကြောင့် ကျန်းလျို့က သူ့လက်တွေကိုပွတ်သက်လိုက်ရင်း

"ဘာလို့ပိုအေးလာသလိုခံစားနေရတာလဲ၊ တစ္ဆေပုံံပြင်တွေပြောတဲ့အချိန် အဆိုးမြင်စိတ်တွေများလာတယ်လို့ပြောတာကို ကြားဖူးတယ်၊ ပြီးတော့ပတ်ဝန်းကျင်က သရဲတစ္ဆေတွေလည်း နားထောင်ဖို့ လာတက်ကြတယ်တဲ့"

ရွှီလော့ယန်ကပိုပြီး ကြောက်ရွံ့လာသည်နှင့်အမျှ သူ့ရဲ့သူငယ်အိမ်ကလည်းပိုကျယ်လာပြီး သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကမူ ချီချန်အန်းဘက်ကိုပိုပြီး ယိမ်းယိုင်လာသည်။

"အဲ့ဒါဆို ငါ့တို့နားမှာလည်း တစ္ဆေတစ်ကောင်ထိုင်နေပြီး ငါ့တို့ပြောနေတာကိုနားထောင်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေလောက်ပြီ"

ဟု ချင်းရှောင်ရန်ကအပြုံးတစ်ပွင့်နှင့်ပြောလိုက်ပြီး စကားဆက်လိုက်သည်။

"အခုဘယ်သူအရင်စပြောမလဲ"

ကျန်းလျို့က သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး

"ကျွန်တော်အရင်စပြောမယ်၊ဒါပေမယ့် အခုကျွန်တော်ပြောပြမှာက တစ္ဆေပုံပြင် မဟုတ်ပေမယ့် ရုပ်ရှင်အဖွဲ့သားတစ်ယောက် ဆီမှာဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ တစ်ကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန်တစ်ခုပဲ"

ကျန်တဲ့လူငါးယောက်စလုံးက သူ့ကိုကြည့်နေတာကို သိလိုက်ရတော့ သူကလည်ချောင်းကိုရှင်းလိုက်ပြီး

"အားလုံးသိတဲ့အတိုင်း ရုပ်ရှင်အဖွဲ့သားတွေက သဘာဝလွန်ဖြစ်ရပ်တွေကြုံတွေဖို့အတွက် မကြာခဏပစ်မှတ်ထားခံရတယ်၊ အထူးသဖြင့် ဝေးလံခေါင်သီတဲ့နေရာဒေသတွေ ကိုသွားရတဲ့အချိန်မှာ ပိုပြီးတောင်ကြုံတွေ့ရတက်သေးတယ်"

ရွှီလော့ယန်က ချီချန်အန်းရဲ့ အင်္ကျီကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ််ကိုင်ထားပြီး ကြောက်ရွံ့မှုနဲ့ သိချင်စိတ် ရဲ့ကြားထဲမှာ သူ့ရဲ့စိတ်ပိုင်း ဆိုင်ရာက ပြိုကွဲသွားတော့မလိုခံစားလိုက်ရသည်။