Chapter 107

435 66 0
                                    

Chapter 107

ချီချန်အန်းယခုလိုပြောလာတဲ့အချိန်မှာ ရွှီလော့ယန် ဂုဏ်ယူ၀င့်ကြွားစွာဖြင့် မခို့တယို့ပြုံးလိုက်မိသည်။

သို့သော် သိပ်မကြာလိုက် သူအပြုံးကဖျော့တော့သွားကာစကားပြောတာလည်း မသွက်လက်တော့။

"အဲ့ဒီခံစားချက်က လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ်လောက်ကစတာ"

"ဒီကိုရောက်ပြီး ပထမအပတ် ဒီမှာရိုက်ကူးရေးလုပ်ရတာကိုတော်တော်လေးအသားကျလာပြီး မသွားခင် မင်းအကြံဉာဏ်တွေအများကြီးပေးခဲ့ပေမယ့် ငါ့အရမ်းကြီးတော့ အကျွမ်းတ၀င်မရှိသေးဘူး "

"သေချာပေါက် နျောင်နျောင်အမြန်အသားကျသွားမှာပါ"

"သေချာတာပေါ့ "ရွှီလော့ယန် ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်လိုက်ပြီး ဆက်ပြီးပြောပြလာသည်။

"နောက်တပတ်ကြာသွားတယ် အသက်၄၀အရွယ်ယိုစုကအတိတ်ကိုပြန်သွားပြီး တချို့ကိစ္စလေးပြန်ပြင်ချင်တဲ့အခန်းကိုရိုက်တော့ အဲ့ဒီထဲကတစ်ခုက ဓာတ်ခွဲခန်းပေါက်ကွဲမှုကြောင့်သူအမေသေမှာကိုတားဖို့ပဲ၊ဒါပေမယ့်.....သူမလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး သူအမေသေဆုံးသွားတာကို ဒုတိယတစ်ခေါက်ပြန်တွေ့လိုက်ရတယ် "

ချီချန်အန်းကထိုအကြောင်းအရာအား ရွှီလော့ယန်ရောက်တော့ဖြောင့်တန်းနေတဲ့သူနောက်ကျောမှာ တုန်ယင်သွားပြီး သူစကားလုံးသုံးနှုန်းပုံပြောင်းသွားတာကိုလည်း သတိထားမိလိုက်သည်။

သူမလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး_ဆိုသည့်စကားကို ရွှီလော့ယန် အစကပြောပြချင်တာဖြစ်သည်။

ရွှီလော့ယန်နှုတ်ခမ်းထောင့်ကို လှမ်းနမ်းလိုက်ရင်း ချီချန်အန်းကအကြည့်ချင်းဆုံစေလိုက်ကာ အသံတိုးတိုးဖြင့်မေးလာသည်။

"ဒီနေရာက အလှည့်အပြောင်းမဟုတ်လား "

ရွှီလော့ယန်မှာ ကြိုးဖြင့်ချည်ထားသည့်စွန်လိုမျိုး အာရုံထွေပြားနေသည့်သူစိတ်ကို ရုတ်တရက် ချီချန်အန်းက ပြန်ဆွဲခေါ်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။သူမျက်လုံးထဲရှိ ကြောက်ရွံ့မှုနှင့်ထိတ်လန့်မှုတွေအားလုံး တဖြည်းဖြည်းမှေးမှိန်သွားရပြီး ချီချန်အန်း မေးလာသည့်မေးခွန်အားစဉ်းစားခန်းဖွင့်နေမိ၏။

[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်) Where stories live. Discover now