Chapter 97

397 61 0
                                    

🍬Chapter 97

ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုတစ်ကြိမ်ပြီးသွားတဲ့နောက်မှာတော့ ဖုန်းကနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်​​မြည်မလာတော့ချေ။ရွှီလော့ယန်က ယဲ့ရှန်ရှန်ကိုအလျင်အမြန်ပဲစာတစ်စောင်ပို့လိုက်သည်။

"နောက်တစ်ခါကျရင် အရသာရှိတာတစ်ခုခုအတူတူသွားစားကြမလား..."

ယဲ့ရှန်ရှန်ကချက်ချင်းပင်စာပြန်လာသည်။

" ပိုအရသာရှိတဲ့တစ်ခုခုလား၊သေချာ​​တာပေါ့၊ သွားစားကြမယ်"

ရွှီလော့ယန့် ဖုန်းစခရင်ကနေ အဝေးကိုငေးကြည့်လိုက်ပြီး၊သူ့ဘေးနားမှာထိုင်နေတဲ့ချီချန်အန်းဘက်ကို လေးနက်တဲ့အမူအရာဖြင့် လှည့်လိုက်ပြီး ချောင်းနှစ်ချက်လောက်ဟန့်လိုက်ကာ

"ဒီတစ်ခေါက်တော့ ငါမင်းကို မခေါ်တော့ဘူးနော်၊ရှန်ရှန်နဲ့ ငါပဲသွားလိုက်မယ်...ငါတို့နှစ်ယောက်စလုံး အစားကောင်းလေးတွေ လျှို့လျှို့ဝှက်ဝှက်စားဖို့အတွက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အားလပ်ချိန်လေးတွေပေးသင့်တယ်မလား"

"ဟမ်း မင်းကိုယ့်ကိုမခေါ်ချင်ရင်လဲ မခေါ်ပါနဲ့" ဟုပြောလိုက်ပြီး ချီချန်အန်းကနမ်းဖို့ရာအတွက် ​ရှေ့တည့်တည့်ကိုတိုးလာလေသည်။

သတိမကပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာနမ်းခံလိုက်ရတဲ့အတွက် ရွှီးလော့ယန်ရဲ့မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားပြီး "မင်းဘာလို့ငါ့ကိုရုတ်တရက်နမ်းရတာလဲ"

ချီချန်အန်းရဲ့ မျက်လုံးအကြည့်တွေထဲမှာ စနောက်လိုစိတ်တွေပြည့်လျှံနေပြီး

"ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွတ်လပ်ခွင့်ပေးဖို့ မင်းခုလေးတင်ပြောလိုက်တာမလား၊အဲ့ဒီတော့ ကိုယ့်ကိုလည်း မင်းကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်နမ်းခွင့်ပေးသင့်တယ်မလား"

ရွှီလော့ယန်က သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လျက်လိုက်ပြီး -ဒါကနည်းနည်းတော့အဓိပ္ပါယ်ရှိသလိုပဲ

နှစ်မိနစ်အကြာမှာပဲ ယဲ့ရှန်ရှန်စီကနေ နောက်ထပ်မက်ဆေ့ချ်တစ်ခုရောက်လာပြီး

" လော့ယန်..လော့ယန်၊သတင်းထူး ၊ ဝမ်ကျစ်လင်က ခုလေးတင်ပဲ သူ့ရဲ့ကော်ဖီခွက်ကို ပစ်ပေါက်ခွဲလိုက်တယ်"

[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်) Where stories live. Discover now