[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 71🍬

🍬Chapter 71
------------

နှစ်ဦးသား ယူလာသမျှအဝတ်အစားများကို ဗီရိုထဲသို့ထည့်ကာ၊ အောက်ထပ်ရှိ မီးဖိုခန်းသို့ အတူတူဆင်းသွားကြသည်။ ယခင်က အိမ်ကို စောင့်ရှောက်သူများက ဟင်းချက်ပစ္စည်းအများအပြားကို ထားရစ်ခဲ့ကြသည်။

သို့သော် ရွှီလော့ယန်က သူ့လက်ချောင်းများရေတွက်ကာ "ငါ ခရမ်းချဉ်သီးနဲ့ ကြက်ဥတွေကို ပေါင်းလို့ရသားပဲ။ ဆန်ပြုတ်လည်း လုပ်လို့ရတယ်။ ပြီးတော့ ငါ ထမင်းအိုးနဲ့လည်း ထမင်းချက်နိုင်သေးတယ်။"

ရေတွက်ပြီးသွားသည့်အခါ၊ သူအရာတော်တော်များများကို ချက်နိုင်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ရွှီလော့ယန်၏ ဘဝင်မြင့်နေသည့်အမူအယာလေးကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ၊ ချီချန်အန်းက သူ့ဆံနွယ်လေးများကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ကာ "ဒါဆို ခရမ်းချဉ်သီးနဲ့ကြက်ဥ လုပ်စားရအောင် ကိုယ်မင်းကို ခရမ်းချဉ်သီးတွေ ဆေးပေးမယ်။"

နာရီဝက်ခန့်ကြာသော်၊ ညစာမှာ အဆင်သင့်ဖြစ်ချေပြီ။ ရွှီလော့ယန်က ချီချန်အန်းကို တူတစ်စုံကိုလှမ်းပေးလိုက်သည်။ ပန်းကန်ထဲရှိအစားအစာကိုကြည့်ကာ သူပြုံးနေသည်ကိုမြင်လျှင် သိချင်စွာနှင့် သူကမေးလိုက်မိသည်။

"မင်းဘာလို့ ‌ဒီလောက်ထိ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ပုံနဲ့ ပြုံးနေရတာလဲ။"

"ချင်းလီမြို့တုန်းက၊ ကိုယ်မင်းကို စတွေ့တုန်းကလည်း မင်း ဒီဟင်းနှစ်မျိုးကို ချက်ပေးခဲ့တာကို သတိရသွားလို့ပါ။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ကိုယ် မီးဖိုချောင်အပြင်မှာစောင့်နေပြီး မင်းကိုဘယ်လို ချီးမွမ်းရမလဲလို့ သေသေချာချာစဉ်းစားနေခဲ့တာ။"

ရွှီလော့ယန်က ရှက်သွားပြီး အကြည့်လွှဲလိုက်‌သည်။

"အမှန်အတိုင်းပြောရရင်၊ ငါ ကြက်ဥမွှေကြော်ကို ငါးခေါက်လောက်လုပ်လိုက်ရပြီးတော့၊ မင်းရှာမတွေ့အောင်လို့ အဲ့ဒါတွေအကုန် အမှိုက်ပုံးထဲ လွှင့်ပစ်ခဲ့တာ"

"တကယ်တော့ ကိုယ်မြင်လိုက်တယ် အဲ့ဒီပစ်ထားတာတွေကို ကိုယ်ပန်းကန်ဆေးနေတုန်း တွေ့လိုက်တာ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ကိုယ်မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့တာလေ"