Chapter 32 🍬

901 159 1
                                    

🍬Chapter 32

------------

သူ့နှလုံးသားထဲက မကျေနပ်ချက်တွေအားလုံးချက်ချင်းဆိုသလို ပျောက်ကွယ်သွားရပြီးနောက် ရွှီလော့ယန်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေလျော့သွားရကာ နောက်ဆုံးသူ့နဖူးအား ချီချန်အန်းရဲ့ပခုံးပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။

ဘာတွေပဲဖြစ်နေပါစေ တစ်ယောက်ယောက်ကဘေးမှာအမြဲရှိနေကာ သူ့ကိုကာကွယ်ပေးပြီးရပ်တည်ပေးလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ပေ။ ဒီလိုမျိုးဖြစ်တာ ဘယ်နှစ်ခေါက်များရှိဖူးပါလိမ့် သူလုံး၀ရေတွက်နိုင်စွမ်းမရှိတော့...။

အသက်၁၇နှစ်က‌နေ အခုချိန်ထိဆိုလျှင် ရှစ်နှစ်တောင်ရှိသွားခဲ့ပြီ။ရွှီလော့ယန်ဟာ အရာအားလုံး ကိုယ့်အားကိုကိုးတာကိုတဖြည်းဖြည်းအသားကျလာခဲ့သည်။မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ အားမကိုးရဲပေမယ့် ယခုအချိန်တွင်တော့ ရုတ်တရတ် တစ်ခါတစ်လေမှာ အားနည်းလို့ရကြောင်းကို သဘောပေါက်လာရသည်။

"ချန်အန်းကော"

" အင်း "

ချီချန်အန်းရဲ့အသံကအတော်လေးတိုးကာ အဆုံးမရှိနိုင်တဲ့စိတ်ရှည်မှုများပါ၀င်နေသကဲ့သို့ နူးညံလွန်းလှ၏။

"ဒီအတိုင်း ခေါ်ကြည့်တာ"

ရွှီလော့ယန်ကပြောပြီး ရီမောရင်းအနောက်ကိုတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်ပြီး မတ်မတ်ရပ်လိုက်ကာ ‌စိုးရိမ်စွာဖြင့်" မင်းလက်အခုကောနာနေသေးလား ခေါင်းမူးနေသေးလား"

"ကိုယ်လက်လည်းနာ‌မနေသလို ခေါင်းလည်းမမူးဘူး"

ချီချန်အန်းက လက်ဗလာဖြစ်သွားတော့ ဆုံးရှူံးသွားတဲ့ခံစားချက်အားလျစ်လျူလိုက်ကာ "ကိုယ်အရင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုကာကွယ်နည်းကိုသင်ဖူးတယ် စိတ်မပူနဲ့"

ရွှီလော့ယန်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး သူသရုပ်ဆောင်နေတာကို အလေးအနက်ထားပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ပေးလိုက်သည်။

"အင်း ကျွန်တော်နားလည်တယ်"

မကောင်းဆိုးဝါးနတ်ဆိုးတစ်ကောင်ရဲ့ ခွန်အားကလူ‌တွေအရှေ့မှာပြလို့မရဘူးဆိုတော့ ကာကွယ်တဲ့းနည်းပညာလိုမျိုးနဲ့ ဖုံးထားဖို့သင့်တော်တဲ့ဆင်‌ခြေတခုရှိရမယ်လေ။

[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်) Where stories live. Discover now