[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 55🍬

🍬Chapter 55

------------

ချီချန်အန်း ကမ်းပေးတဲ့ရေကို ရွှီလော့ယန် တစ်ကျိုက်တည်းဖြင့်မော့သောက်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်လုံးတွေအောက်က အစိမ်းရောင်သန်းနေတဲ့ အနက်ရောင်အိတ်တွေကို ကြည့်လိုက်ပြီး “အခု ဘယ်အချိန်တောင်ရှိနေပြီလဲ"

"ခုနစ်နာရီထိုးနေပြီ"

"မင်းတစ်ညလုံးအိပ်မထားဘူးမလား"

သူ့မျက်ခုံးတွေ တွန့်သွားပြီး ရွှီလော့ယန်ကအတွင်းဘက်ကို အလျင်စလို ရွှေ့လိုက်ရင်း စောင်ကိုဆွဲမလိုက်ကာ ကုတင်ကို ပုတ်ပြလိုက်သည်။

"ဒီကိုလာခဲ့ အခုစောနေသေးတာမလို့ ခဏလောက်အိပ်လိုက်ဦး၊ ကျွန်တော်လည်းအခုသတိရနေပြီမလို့ သိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး။"

ချီချန်အန်း ခဏလောက် တုံ့ဆိုင်းသွားသော်လည်း ငြင်းဆန်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတဲ့ စကားလုံးတွေက ရွှီလော့ယန်ရဲ့ တောင်းဆိုနေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို မြင်လိုက်ပြီးနောက်မှာတော့ 'ကောင်းပြီ' ဆိုပြီးဖြစ်သွားရသည်။

ထို့နောက် သူ့အကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး စောင်အတွင်းသို့ဝင်ကာလှဲချလိုက်သည်။ ဆေးရုံခန်းအတွင်း အပူချိန်က အရမ်းမြင့်ပြီး သူ့ဘေးမှာ ရှိနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ နွေးထွေးမှုက သူ့အသားနဲ့ သွေးတွေ အရည်ပျော်သွားတော့မလိုမျိုး စိမ့်ဝင်နေလေသည်။

သူ့စိတ်ထဲမှာ 'အခုနှင်းတွေကျနေပြီ ရုတ်တရက်ကြီး သူ့ကိုလွမ်းလာတယ်' 'ငါဘာလို့သူ့ကို အရမ်းသဘောကျနေရတာလဲ' 'ချီချီနဲ့ မတွေ့ရတာတောင်ကြာပြီ၊ သူ့ကိုညတိုင်း အိပ်မက်မက်ချင်တယ်' ဆို့တဲ့စာကြောင်းများရေးထွင်းထားသလိုမျိုးပေါ်လာသည်။

ယင်းက သူ့ဝိညာဉ်ကို လောင်ကျွမ်းနေသလိုမျိုးခံစားရစေသည်။ချီချန်အန်းအနေဖြင့်တစ်နေ့မှာ ရွှီလော့ယန့်ထံမှ တုံ့ပြန်မှုတစ်ခုခုပြန်ရနိုင်လိမ့်မည်ဟု လုံး၀မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။

ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုရင် အေးစက်ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အလင်းရောင်က ရုတ်တရက် တောက်ပလာသလိုဖြစ်နေပေသည်။