Chapter 99🍬

390 60 0
                                    

🍬Chapter 99

ရုံးခန်းထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ်တွင်ထိုင်နေသော ရွှီလော့ယန်က အထပ်ထပ်အခါခါ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး "ဟုတ်တယ်၊ မှန်တယ်၊ မှန်တယ်၊ကျန်းကောရာ ကောမှန်ပါတယ်"

ရွှီလော့ယန်ရဲ့ အနှိုင်းမဲ့ ရိုးသားတဲ့ အမူအရာကို ကြည့်ရင်း၊ ကျန်းသုန့်က သူ့နှဖူးအလည်ကိုပွတ်သပ်လိုက်ကာ

"စကားပြောတာကိုခဏလောက်ရပ်ပြီး ငါ့ကိုအသက်လေးရှုဖို့အချိန်ပေးပါဦး"

သူကနှစ်စက္ကန့်လောက်အနားယူလိုက်ပြီးနောက်မှာ မထိန်းနိုင်ဘဲ တူညီတဲ့မေးခွန်းကို လေးကြိမ်မြောက်မေးလေသည်။

"တစ်ပတ်ပဲရှိသေးတယ်၊ မင်းရဲ့အင်္ကျီကိုတောင် ကြယ်သီးမတပ်နိုင်လောက်အောင် ကိုယ်အလေးချိန် ဘယ်လောက်တောင်မှ တက်လာတာလဲ"

"အဲ့ဒီလိုလေးနက်တဲ့မေးခွန်းအတွက်ဖြေပေးရမယ်ဆိုရင်တော့ တိကျတဲ့အဖြေရဖို့ ချန်အန်းကိုပဲသွားမေးဖို့အကြံပြုပါရစေ"

ရွှီလော့ယန်က ထိုသို့ပြောပြီးနောက်" ပြောရရင် တစ်ကယ့်အကြောင်းအရင်းက အင်္ကျီတွေကအရမ်းကျပ်နေလို့ဖြစ်ရတာ၊ ကျွန်တော်ကတစ်ကယ်ဝိတ်နည်းနည်းလေးပဲတက်လာတာ"

ဝိတ်အနည်းငယ်မျှသာတက်လာကြောင်းပြဖို့ရာအတွက် လက်မနှင့်လက်ညှိုးကြား အကွာအဝေးသေးသေးလေးခြားကာ အမူအယာပင်လုပ်ပြလိုက်သေးပေသည်။

သို့ပေမယ့် ကျန်းသုန့်ရဲ့ ကျေနပ်မှုမရှိတဲ့ မျက်နှာအမူအယာကိုမြင်ချိန်မှာတော့ ရွှီလော့ယန်သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ကိုအလောတကြီးလက်ဖြင့်အုပ်လိုက်ပြီး ကျန်းသုန့်စကားတစ်ခွန်းပြောလာတာကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"တစ်ကယ် ငါထိပ်ပြောင်သွားရင် အဲ့ဒါမင်းတို့ကြောင့်ပဲ"

မင်းတို့...

သော့ချက်ကို ဖမ်းမိသွားသည့် ရွှီလော့ယန်က သူ့ပါးစပ်ကို ဖုံးထားဆဲဖြစ်ပြီး "ရှန်ရှန်က ဘာလုပ်ထားလို့လဲ"

ခဏနေတော့ ရုံးခန်းတံခါးက ပွင့်လာပြီး ယဲ့ရှန်ရှန်ရဲ့ အသံက တံခါးဝကနေထွက်လာလေသည်။

"ဟင် လော့ယန် မင်းငါ့ကို ခေါ်တာလား"

ထို့နောက် လမ်းလျှောက်ဝင်လာရင်း ရွှီလော့ယန် ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အုပ်ထားတာကို မြင်ရတော့ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့်

[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်) Where stories live. Discover now