[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 65🍬

🍬Chapter 65

------------

သူ့နားဘေးမှ အသက်ရှုသံက တဖြည်းဖြည်းတည်ငြိမ်လာသည်ကို သတိထားမိသောအခါ၊ ချီချန်အန်းက စာအုပ်ကို အသာလေးပိတ်ကာ၊ မီးများမှိတ်လိုက်ပြီး ရွှီလော့ယန်ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ၊ အသံတိုးတိုးဖြင့် "ကောင်းသောညပါ၊ ကိုယ့်ရဲ့နျောင်‌နျောင်"

နောက်တစ်နေ့၊ ရွှီလော့ယန်နိုးလာသောအခါ၊ သူ့အနားတွင် မည်သူမျှမရှိပေ။ အော်ဟစ်ကာ၊ ကုတင်ပေါ်လှိမ့်၍၊ သူက အလျင်အမြန်ချီချန်အန်းထံသို့ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။

ချီချန်အန်းက လေယာဉ်ပေါ်တက်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသောအခါ၊ သူက စောင်ကိုဆွဲကာ၊ "အရမ်းစိတ်ဆိုးတာပဲ။ စိတ်ဆိုးလွန်းလို့ ကွေးသွားတော့မတတ်ဘဲ မင်းထွက်သွားတာကိုတောင် ငါဘာလို့ သတိမထားမိရတာလဲ။"

ချီချန်အန်း၏အသံမှာ ရယ်သံတို့စွက်နေလျက် "ကိုယ်နိုးတော့ မင်းလည်းလိုက်ထလာတယ်လေ မျက်လုံးတွေက ပိတ်နေတာတောင်၊ ကိုယ့်နောက်လိုက်ခဲ့မယ်လို့ ခေါင်းမာနေတုန်း ဒါနဲ့၊ ကိုယ်လည်း မနက်အစောကြီးရှိသေးတာမို့၊ မင်းခဏလောက်ဆက်အိပ်လို့ရသေးတယ်လို့ပြောပြီး မင်းပြန်အိပ်ပျော်သွားအောင် ချော့သိပ်ခဲ့တာ"

"...."

ရွှီလော့ယန်၊ မင်းက ဘယ်လိုတောင် အလားအလာမရှိရတာလဲ။

အယုံလွယ်လွန်းတယ်။

လေယာဉ်ထွက်သွားသည်အထိ ရွှီလော့ယန်က အိပ်ရာပေါ်တွက်လှဲကာ၊ ချီချန်အန်းနှင့် ဖုန်းပြောနေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူက အိပ်ရာမှထကာ၊ ရေမိုးချိုး၊ဆေးကြောသန့်စင်၍ အဝတ်အစားလဲလိုက်၏။

အပြာရောင်မှိုင်းမှိုင်း ဂျာကင်အင်္ကျီအတိုကိုဝတ်ဆင်ကာ၊ ရွှီလော့ယန်က အိမ်ခန်းထဲမှ တံခါးမကြီးဆီသို့လျှောက်သွားရင်း၊ ရုတ်တရက် အိမ်က ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေကြောင်း သတိထားမိလိုက်သည်။

သူက တံခါးဝတွင်ရပ်ကာ၊ ဖိနပ်လဲနေရင်း "မနေ့တုန်းကပဲ၊ ငါ့ကို မြန်မြန်ကျင့်သားရတော့ဆိုပြီး၊ ငါ့ကို ဂရုစိုက်ပေးရတာကို ပျော်တယ်ဆိုပြီး..... ခဏလေးတစ်ရေးလောက်အိပ်ပြီး အိပ်ယာကလည်းထလာရော၊ မင်းက ထွက်သွားတော့တာပဲ။"