[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 118

🍬Chapter 118

သုံးယောက်သားစကားပြောလို့ပြီးတော့ ချီချန်အန်းကရွှီလော့ယန်ကို အိပ်ရမည့်အခန်းထဲခေါ်သွားသည်။ကုတင်ပေါ်၌ အရောင်ဖျော့ဖျော့ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကဘေးချင်းကပ်ရှိနေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ၌လည်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါနှစ်ထည်နှင့် ပလုပ်ကျင်းသည့်ခွက်နှစ်ခွက်ရှိနေပြီး အားလုံးကဆင်တူဖြစ်လေသည်။

ခဏလောက်အနားယူပြီးနောက် ရွှီလော့ယန် မျက်နှာကြက်ကနေကြမ်းပြင်ထိရှိတဲ့ မှန်ပြတင်းပေါက်ရှေ့၌ ရပ်လိုက်ပြီး နူးညံပျော့ပျောင်းလှသည့်ကော်ဇောပေါ်လှဲချလိုက်သည်။

သူ၏ခြေတံရှည်များကိုကွေးထားလိုက်ကာ ၀မ်းသာအားရဖြင့် လက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီး "လာပါဦး မိဘတွေနဲ့တွေ့ရတဲ့ ပထမဆုံးခြေလှမ်းကို ကျော်ဖြတ်နိုင်တာကို ဂုဏ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ high-five လုပ်ရအောင် "

ချီချန်အန်းကလည်း high-fiveပြန်လုပ်လိုက်ပြီး သူ့အတိုင်းကော်ဇောပေါ်လှဲလိုက်သည်။အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာကျက်ကနေကြမ်းပြင်ထိရှိတဲ့မှန်ပြတင်းပေါက်တွေရယ် ကျယ်ပြောလှသည့်‌မိုးကောင်းကင်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရသည်။

သူကအသံတိုးတိုးဖြင့် "အခန်းထဲကနေ ကိုယ်တခါမှ ဒီလိုမျိုး ကောင်းကင်ကြီးကို မကြည့်ဖူးဘူး "

သာမာန်ရိုးရှင်းလှသည့်စကားလေးတစ်ခွန်းဖြစ်ပေမယ့် ရွှီလော့ယန်ကတော့ ထိုစကားကိုကြားတော့ တော်တော့်ကို တုန်လှုပ်သွားရသည်။သူက ချီချန်အန်းလက်ချောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး စကားပြောရန်ခေါင်းစဉ်ရှာနေမိ၏။

"ပြောတော့မှပဲ ကောကအချိုစားရတာမကြိုက်ဖူးလား၊သူမင်းကိုပေးနေတာတွေ့လို့ တ၀က်ပဲစားပြီးတော့ "

"သူမကြိုက်တာမဟုတ်ပါဘူး၊ငယ်ငယ်တုန်းက အဖေကအချိုတွေစားရင်ဦးနှောက်ရဲ့စွမ်းဆောင်ရည်ကိုကျစေတယ်လို့ သူ့ကိုပြောဖူးလို့ သူသိပ်မစားတာလေ"

ချီချန်အန်းက ပြုံးလိုက်ပြီး "ဒါပေမယ့် ကိုယ် သူ့ကိုပေးရင်တော့ သူကစားတယ် "

"ငါ့မိသားစုမှာကောပဲ...ပါးပါးက အသီးအရွက်စားရတာမကြိုက်ဘူး၊ဒါပေမယ့် ငါပေးသမျှ အသီးအရွက်တွေကိုတော့စားတယ်၊သူကြည့်ရတာစားချင်တဲ့ပုံတော့မရဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူကအသီးအရွက်စားရင်ဉာဏ်မကောင်းဘူးလို့ ထင်လို့လေ "