Chapter 117

317 52 0
                                    

🍬Chapter 117

ရွှီလော့ယန်တစ်ယောက် လုံး၀အိပ်လို့မပျော်တော့ချေ။

သူတို့ညစာစားပြီးဟိုတယ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ညသန်းခေါင်ကျော်နေပြီဖြစ်သည်။ရွှီလော့ယန် ရေမိုးချိုးပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်သည်။သူလှဲပြီးနေလေလေ ပိုပြီး လန်းဆန်းလာလေဖြစ်သည်။

သူ အိပ်ပျော်အောင်နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးဖြင့် "နတ်ဆိုးတစ်ကောင်၊နတ်ဆိုးနှစ်ကောင် "ဟုရေတွက်ကာ ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့်လည်း တစ်ရာကျော်သွားသည့်အထိ သူအိပ်လို့မပျော်သေးတာကြောင့် စိတ်တိုလာရသည်။

ချီချန်အန်းက သူ့ဘက်ကိုလှည့်လာပြီး ခါးကိုသိုင်းဖက်ကာဩရှရှအသံဖြင့်ပြောလာလေသည်။

"အိပ်မပျော်ဘူးလား "

"မင်း‌ကောမအိပ်သေးဘူးလား

" စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လား "

"စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လား "ဆိုသည့်မေးခွန်းကိုကြားလိုက်ရတာနဲ့ သူလက်တွေကစောင်၏အစွန်းကိုဆုတ်ကိုင်မိလျက်သားဖြစ်သွားရပြီး သူ့နုလုံးခုန်နှုန်းတွေကပုံမှန်မဟုတ်တော့၊မနက်ဖြန်သူ နတ်ဆိုးတွေရဲ့ဂူကိုသွားရတော့မည်ဖြစ်သည်။

သူဘယ်လိုလုပ်ပြီးစိတ်မလှုပ်ရှားပဲနေမှာလဲ၊သူစိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည့်အတိုင်းပင်။

ချီချန်အန်းကခေါင်းကို သူ့လည်ပင်း၌အပ်ထားပြီး အသာလေးနမ်းလာလေသည်။

သူကနည်းနည်းလောက်အသုံး၀င်မည့် "စိတ်မလှုပ်ရှားပါနဲ့"ဟုပြောရမည့်အစား နမ်းရင်းနှင့် သူလက်က ရွှီလော့ယန်၏ညအိပ်၀တ်စုံထဲ၀င်လာသည်။

သူရဲ့အထိမခံနိုင်သည့်ခါးအား နှစ်ချက်လောက်ဆွဲညစ်ခံလိုက်ရသည်။

ရွှီလော့ယန်က အသက်ရှုသံတောင်မှတုန်ယင်သွားရပြီး " ချန်အန်း "

"ကောင်းပြီလေ"

ချီချန်အန်း တဖြည်းဖြည်း နမ်းနေတာအပေါ်ပိုင်းကိုရောက်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်နားရောက်တော့ရပ်သွားကာ

"နျောင်နျောင် ကိုယ်ရဲ့ဆုကိုမကိုင်ကြည့်ချင်ဘူးလား "

ရွှီလော့ယန်က ပြန်ပြီးလည်းမတုံပြန်သလို ပြော‌နေတဲ့စကားက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီ ဆုအကြောင်းဖြစ်သွားသလဲဆိုတာကိုလည်း နားမလည်လိုက်၊

[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်) Where stories live. Discover now