[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 112

Chapter 112

"-အား အား အား အား... နှစ်ယောက်သားဖက်လိုက်ကြတုန်းက ချန်အန်းက လော့ယန်ကို ဘာတွေများပြောလိုက်တာလဲ သိချင်လွန်းလို့ ငိုနေပါပြီ ဒီနောက်ကွယ်မှာ အံ့ဩထိတ်လန့်စရာလျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုခုရှိနေမယ်လို့ ငါထင်နေတယ် အမှန်တရားကို ချပြဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်... ပညာရှင်တွေကို ဖိတ်ကြားပါတယ် အတန်းခေါင်းဆောင်ကို အကူအညီတောင်းပါတယ် FBI ကို ဖိတ်ခေါ်ပါတယ်..."

"- ငါလည်း မေးချင်ပါတယ် နှုတ်ခမ်းကိုဘယ်လိုဖတ်ရမလဲမသိတာ တကယ်နောင်တရမိတယ်..."

"-အတန်းခေါင်းဆောင် ရောက်လာပါပြီ...အတန်းခေါင်းဆောင် ရောက်လာပါပြီ...ဒီဆယ်စက္ကန့်ကျော်ကျော်လောက်ကို အနှေးပြကွက်နဲ့သေချာကြည့်ပြီးတဲ့နောက်၊ နှုတ်ခမ်းဖတ်တဲ့ နည်းလမ်းတွေအရ၊ မစ္စတာချီပြောလိုက်တာက 'ပွဲပြီးသွားတဲ့အခါ အတူတူ' ပဲဖြစ်လိမ့်မယ်... အဲ့ဒါပြီးတော့ နောက်ထပ်စာသားတစ်ဝက်လောက် ကျန်နေသေးပေမယ့် သူက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ ကင်မရာကိုရှောင်လိုက်တာမို့ ပထမပိုင်းကိုပဲ အဓိပ္ပာယ်ဖော်လို့ရတယ်...ဒုတိယပိုင်းကို မမြင်ရဘူး..."

"-ငါ့ လက်တော့ အရှေ့မှာငိုနေပါပြီ သိပ်စိတ်တိုတာပဲ 'ပွဲပြီးသွားရင် အတူတူစားကြရအောင်' ဆိုတာနဲ့၊ 'ပွဲပြီးသွားရင် အတူတူအိပ်ကြရအောင်' ဆိုတာရဲ့ကြားမှာ ကွဲပြားမှုကြီးအကြီးကြီးရှိနေတယ်လေဟာ မစ္စတာချီက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိကို တမင်လုပ်တာဖြစ်ရမယ် ဟူး...."

"- ဒီလိုထင်နေတာ ငါတစ်ယောက်တည်းလား နိုင်ငံတစ်ခု‌လုံးရှေ့မှာ တီးတိုးပြောနေတာက စောက်ရမ်းရိုဆန်တယ်လို့လေ ငါ့ရဲ့ မိန်းမပျိုလေးလိုနှလုံးသားလေးတော့ ပေါက်ကွဲထွက်နေပါပြီ..."

"-ဂရုမစိုက်ဘူး screenshot, screenshot. ငါနေ့တိုင်း ကြည့်မှာ ကုချန် တစ်နေရာတည်းမှာ ပွေ့ဖက်နေတာ မျက်ရည်တွေကျလာပြီ..."

ထိုအခိုက်၊ ဆုပေးပွဲစင်မြင့်ပေါ်ဝယ်၊ ရွှီလော့ယန်က ညာဘက်လက်ဖြင့် ရွှေရောင်မေပယ်လ်ဆု‌တံဆိပ်ကို ကိုင်ဆောင်ထားကာ၊ သူ၏ဦးခေါင်းထိပ်သို့ဖြာကျနေသည့် တောက်ပသည့်အလင်းရောင်များက သူ့အား နွေးထွေးဟန်ပေါ်ပေါ်က်စေသည်။ သူက ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် မိုက်ခရိုဖုန်းတင်သည့်တန်းကို အနိမ့်အမြင့်ချိန်ညှိလိုက်ကာ၊ ပထမဆုံးစာကြောင်းကို ပြောလာလေသည်။