Chapter 27 🍬

1K 162 2
                                    

Chapter 27

------------

သူ့ကိုယ်ပေါ်၌ စောင်ပါးပါးလေးဖုံးထားတာကြောင့် သူတစ်ခုခုဖြစ်နေတာကို မည်သူမှသတိမထားမိခဲ့ပေ။ချီချန်အန်းက ကုတင်ပေါ်ကနေထလိုက်ကာ ဘာပြောရမှန်းမသိတာကြောင့် ရွှီလော့ယန်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

ယခုလိုအခြေအနေမျိုး၌ သူမှာရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာတုန့်ပြန်လာလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးပေ။

ရွှီလော့ယန်က ကုတင်အစွန်း၌ထိုင်ကာ ဒါရိုက်တာကျန်းအားလက်ပြလိုက်ပြီး ကင်မရာနောက်နေထလာဖို့စောင့်နေကာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး " ဒါရိုက်တာကျန်း ကျွန်တော်တို့နည်းနည်းလောက်ပြောင်းလိုက်လို့ရလား၊လက်ချောင်းတွေကိုနမ်းရှုံကြည့်တာမျိုးဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုပေါ့"

ချီချန်အန်းက တခြားသူတွေနှင့်ပွတ်သီးပွတ်သပ်မနေဖူးတာကြောင့် ပြောရမယ့်စကားတွေမေ့သွားမှာကို သူစိုးရိမ်နေသည်။

ဒါရိုက်တာကျန်းကလည်းယင်းကိုတွေးမိပြီး ဘာမှ၀င်မပြောတဲ့ ချီချန်အန်းကိုကြည့်ကာမေးလိုက်သည်။

"ချန်အန်း မင်းကောဘယ်လိုထင်လဲ "

"ရတယ်၊ပြောင်းစရာမလိုဘူး "ဟုပြောပြီး ချီချန်အန်းကခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

"အခု နည်းနည်းပဲ အဆင်မပြေဖြစ်သွားတာပါ ဒါပေမယ့် ပြသနာမရှိတော့ဘူး "

"ကောင်းပြီ၊အဲ့ဒါဆို မူရင်းပုံစံအတိုင်းဆက်သွားကြမယ်"

ဒါရိုက်တာကျန်းကပြောလိုက်ကာ

"အားလုံးပဲ အသင့်ပြင်၊နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ရိုက်ရအောင်၊ 'Divergent Road'ရဲ့အခန်း 35.2 ရိုက်မယ်"

ဤတစ်ခေါက်တော့ နှစ်ယောက်လုံး၌ပြသနာမရှိတော့၊ဒါရိုက်တာကျန်းက အလင်းရောင်နှင့်ရှထောင့်ကို သိပ်သဘောမကျတာကြောင့် သုံးကြိမ်တိတိပြန်ရိုက်ခဲ့ရပေမယ့်၊ ချီချန်အန်းနဲ့ရွှီလော့ယန်က ကောင်းမွန်စွာပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ပေးနိုင်ခဲ့သည်။တချိန်တည်းမှာပဲ ရွှီလော့ယန်နဲ့ချီချန်အန်းတို့က အစကချီချန်အန်းပြောရမည့်စကားမေ့သွားတာက ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေကျမဟုတ်တာကြောင့်ဖြစ်မည်ဟုယုံကြည်သွားကြသည်။

[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်) Where stories live. Discover now