[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 66🍬

🍬Chapter 66

------------

ရှိုးပွဲပြီးဆုံးသွားသည့်အချိန်တွင်၊ ရွှီလော့ယန်ထံ အားအင်များလည်း မရှိတော့ပေ။ အဝတ်လဲခန်းထဲတွင် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်နေကာ၊ အားကုန်လုနီးပါးဖြစ်နေသော ကျန်းသုန့်သည်လည်း သူ့နံဘေးတွင် ထိုင်လျက်ရှိသည်။

သူမ၏ ပစ္စည်းအသစ်များကို ပါကင်ဖောက်နေသည့် မိတ်ကပ်ဆရာမ ထန်းယာ့ယာ့က သူတို့ကိုကြည့်ကာ "ရွှီကော၊ ကျန်းကော၊ နှစ်ယောက်စလုံးဘာလို့ အရမ်းစိတ်ပျက်လက်ပျက်ပုံဖြစ်နေရတာလဲ။"

ရွှီလော့ယန်က မှန်တင်ခုံ‌ပေါ်လှဲချကာ "အမှန်အတိုင်းပြောရရင်၊ ဒီနေ့က ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ စိတ်ဓာတ်ကျတဲ့နေ့ပဲ။ သူငယ်ချင်းလေး၊ ငါတို့နဲ့အတူတူ စိတ်ဓာတ်လာကျချင်လား။"

"...."

"သူ့ကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်၊ သူ့အချစ်လေးနဲ့ဝေးနေရလို့ စိတ်ညစ်နေပြီး စင်ပေါ်မှာလည်း ချီချန်အန်းပုံစံအတိုင်း လိုက်တုလုပ်ပြလိုက်ရတာမို့ ပိုပြီး လွမ်းနာကျနေတာ။"

ကျန်းသုန့်က သူ့ရဲ့ဘလက်ကော်ဖီကို တစ်ငုံလောက်သောက်လိုက်ပြီး "ငါဘာလို့ ဒီလိုဖြစ်နေတာလည်းဆိုတော့ ငါ့ရဲ့ ဟက်စကီးလေးက ငါ့ကို လျစ်လျူရှူနေလို့။"

ထိုစကားကိုကြားလျှင်ကြားချင်း ရွှီလော့ယန်က အားနည်းနည်းပြန်ရလာလေသည်။

သူကချက်ချင်းပင် မတ်မတ်ထိုင်ကာ "ကျန်းကော၊ ဒီတော့ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်မိုးကလည်း ကျန်းကောဆီမှာ ဖြစ်လာနိုင်တာပဲကိုး။"

ရွှီလော့ယန်က ပုံမှန်အားဖြင့် ကြောင်၊ခွေး၊အပင်တို့ကို လျစ်လျူရှုထားလေ့ရှိသည်။ ဒါပေါ့။ အထူးဖြစ်ရပ်အနေနဲ့ သူခွေးလိုက်ခံခဲ့ရတဲ့ နှစ်ကြိမ်နှစ်ခါကိုသာ ထည့်မတွက်ရင်ပေါ့။

ထျန်းယာ့ယာ့က အနားငယ် စိုးရိမ်သွားကာ "သူဖျားနေတာများလား။ အခု နွေဦးလည်းရောက်လာပြီတော့ ဘက်တီးရီးယားတွေနဲ့ အကောင်တွေက အရမ်းပေါလာပြီလေ။"

"သူမဖျားပါဘူး။ အိမ်ဘေးက အလက်စကာခွေးအသစ်လေးက သူ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီဆိုရင် ယွစိထိုးပြီး လိုက်သွားတော့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ငါသူ့နာမည်ကို ခေါ်လိုက်တိုင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒီတိုင်းလှဲနေပြီး မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေရော။"