[COMPLETED]ငါက နေ့တိုင်း အချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့ (ဘာသာပြန်)

Chapter 95🍬

🍬Chapter 95

ကျန်းသုန့်အလျင်စလိုရောက်လာသည့်အခါတွင်၊ ရွှီလော့ယန်က ဆေးရုံခန်းထဲတွင်ထိုင်ကာ သစ်သီးစားနေလေသည်။ သူ့ဒဏ်ရာက သိပ်မပြင်းထန်တာမို့ ဆေးရုံတက်စရာတော့မလိုဘူးလို့ သူထင်ပေမယ့်၊ ချီချန်အန်းက ငြင်းဆန်နေတာမို့ သူလည်း တင်းခံမနေတော့ပေ။

သူ့စိတ်ထဲမှာ ယခုတစ်ခေါက်တော့ သူက ချီချန်အန်းကို အမှန်တကယ်ထိတ်လန့်သွားစေမိကြောင်း သိနေလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဤသို့လုပ်ခြင်းက သူ့စိတ်ကို အနည်းငယ်လောက်ဖြစ်ဖြစ်သက်သာရာ ရစေလေသည်။

"ကျန်းကော"

ရွှီလော့ယန်က ခေါ်ပြီးသည့်အခါမှသာ ကျန်းသုန့်က အလွန့်အလွန်ပင်ဒေါသထွက်နေသည့်ဟန်ရှိကြောင်း သတိထားမိသွားသည်။

"ဒီပရိုဂရမ်အဖွဲ့ကို အမည်ပျက်စာရင်းထဲမသွင်းနိုင်ဘူးဆိုရင် ငါတကယ့်ကို ကျန်းသုန့်မဟုတ်တော့ဘူး"

ရွှီလော့ယန်က တိတ်ဆိတ်လျက်သာ။

"ငါ ရိုက်ကွင်းက ဗီဒီယိုကိုမြင်ပြီးပြီ...အကယ်၍ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက မင်းသာ အဲ့ဒီပိုက်လိုင်းတွေအောက် ရောက်မနေဘူးဆိုရင် မင်းခေါင်းပေါ်‌ပြုတ်ကျဘာတဲ့ အဲ့ဒီသံပြားကြီးကြောင့် မင်းအကြီးအကျယ်ဒဏ်ရာရသွားနိုင်သလို၊ သေ‌ပါသေသွားနိုင်တယ် အဲ့ဒီစောက်ပရိုဂရမ်အဖွဲ့က တာဝန်ယူနိုင်မှာလား အခု၊ မင်းဒဏ်ရာသိပ်မပြင်းဘူးဆိုတာ သူတို့သိသွားတော့ သူတို့က ခပ်မြန်မြန်ကိုယ်လွတ်ရုန်း‌ချင်နေကြတာ၊ မသိရင်၊ မင်းကပဲ အဲ့ဒီသံပြားကိုယူပြီး ကိုယ့်ခြေထောက်ကိုရိုက်လိုက်သလိုလိုနဲ့..."

'သေသွားနိုင်တယ်' ဟူသည့်စကားကိုကြားပြီး သူ့လက်ကိုကိုင်ထားသည့်ချီချန်အန်း၏လက်များက တင်းကြပ်သွားသည်ကို ခံစားမိလိုက်သောကြောင့် ရွှီလော့ယန်က ရယ်လိုက်ကာ

"ကျန်းကော၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့... ကျန်းကောအရမ်းစိတ်ဆိုးနေရင်၊ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကျွတ်လာလိမ့်မယ်...ပြီးတော့ ကျွန်တော်က အမြဲကံကောင်းတာပဲလေ၊ ဒီတစ်ခေါက် ကျွန်တော် ကပ်သီးလေး လွတ်မြောက်လာတာပဲမို့လား..."