Gece Yürüyenler

Öfkeyle Karıştım

İYİ OKUMALAR...

Kendimi toparlayıp yuvaya dönmem çok uzun sürdü. Uzun uzun konuştuklarımızı düşündüm. Ünal bana bir seçenek sunmamıştı. Bir hafta sonra onu orada bekleyeceğime olan inancı tamdı. Bu da beni daha çok korkutuyordu. Eğer orada olmazsam başıma ne gelecekti? Daha da önemlisi diğerlerinin başına ne gelebilirdi? Aileme zarar veremezdi, sanırım. Sıradan insanlara bir şey yapamaz ama diğerleri, beyaz kurt olduğuma inananlar, inanmayanlar onlar ne olacaktı? Ben karar verebilecek kadar güçlü olamıyordum. Çetin'e söyleyemezdim. Eray benden nefret ediyordu. Çağrı'ysa...

"Gerçekten çok korkunç gözüküyorsun. O ifade... ne oldu?"

Başımda dikilen Azra'ya baktım. 'Tam da en derin sırlarımı açıklamak isteyeceğim insan' diye, düşündüm.

"Eray'la birbirimize girdik. Olan bu. Merakın giderildi mi!"

Cevabımın sert olması artık umurumda değildi. Bunca sorun içindeki en iyi arkadaşım ona ne söylesem herkese yumurtlamayı seçen bu kızdı. Belki de daha iyi arkadaşlar seçmeliydim. En azından sır saklayabilen birilerini...

Azra yüzünü buruşturdu.

"Nida, üzgünüm üstüne gelmek istemedim. Sanırım sinirlisin ama anlatmak istersen seni dinleyebilirim." dedi.

Yüzüm de sinir bozucu bir gülümseme oluştu. Giderek büyüdü ve bir kahkahaya dönüştü.

"Neden sana anlatayım, Azra? Gidip herkese söylemen için mi? Hıı? İstersen elime bir megafon alıp, tüm eve yayın yapayım. Ben Nida korkunç problemlerim var. Şimdi hepsini açıklayacağım. Beni iyi dinleyin!"

Konuşmalarımın sonunda artık bağırıyordum. Bir hışımla uzandığım yataktan kalktım. Azra'nın şaşkın yüzüne öfkeli gözlerle bakarak ondan bir yanıt bekliyordum.

"Böyle düşündüğünü bilmiyordum." dedi.

Cevabı beni iyice çileden çıkardı.

"Sen ciddi misin? Kendinden bu denli bir haber misin? Beni çıldırtmak mı istiyorsun, sen? Geldin buraya dalga geçer gibi hadi anlat diyorsun. Cevap versene."

Alık alık yüzüme bakıyordu. Bu kızın problemi neydi?

"Özür dilerim. Haklısın. Çeneme sahip çıkamadım."

Sakinliği beni daha çok çıldırtıyordu. Kavga etmek istiyordum ama o buna izin vermeyecek gibiydi.

"Bu kadar iyi bir arkadaş olmanı beklemiyordum. Gerçek misin? Yoksa sahte mi?" diye, sordum.

Yine alık alık yüzüme baktı.

"Anlayamadım." dedi.

"Nesini anlamadın? Sen beni aptal mı zannediyorsun? Anlamadım mı sandın?" dedim.

Sonun da yüzündeki alık ifade değişti. Artık endişeli gözüküyordu.

"Ne- neyi? Nida hiçbir şey anlayamıyorum."

"İçten içe benden nefret ediyor olduğunu." dedim.

Bu hep hissettiğim duyguydu. Üstüne hiç düşünmediğim ya da düşünmek istemediğim ama içten içe hep orada olan duygu buydu.

"Nasıl böyle bir şey düşünürsün? Sen benim buradaki en iyi arkadaşımsın. Tabi ki senden nefret etmiyorum. Böyle düşünmene nasıl neden oldum? Anlayamıyorum, Nida." dedi, kendine güvenir bir şekilde.

Oysa ki anlaması gerekirdi. Çağrı'dan hoşlandığını çoktan anlamıştım. Aralarında tam olarak ne yaşandığıysa benim için bir muammaydı. Çağrı ona hiç kimseye davranmadığı kadar kaba davranıyordu. Bunun nedeni neydi çok merak ediyordum. Belki de bugün şu an içimi kemiren bu sorunun cevabını Azra'dan alma günüydü.

"Çağrı..." dedim ve cevap bekleyerek sustum ama konuşmadı. "Onunla aranda ne yaşandı? Şimdi bunu öğreneceğim." dedim.

Bölüm Sonu